Tones: M = mid, HR = high-rising, H = high, HF = high-falling, LF = low-falling
| Isaan | Pronunciation | Tones | Thai | English/Notes | #occ |
|---|---|---|---|---|---|
| ส่ำนี้ | sam-ni: | H-HF | แค่นี้ | 1. just this, only this 2. this much |
3/3 |
Link to overview page
Link to dictionary
Vocabulary recordings — เข้างาย, เข้าสวย, เข้าแลง
แล้วคนอี่สานกะมีกานกินเข้า หลือว่าคาบกินเข้าสามคาบส่ำนี้เนาะ บ่มีคาบดึกดอก มีแต่คาบเซ้า คาบเที่ยง คาบแลงส่ำนั้น กะเอิ้นว่า เข้างาย เข้าสวย เข้าแลง นั้นเองเนาะ
BCF01 Greetings and leave takings (informal) — Description
— เฮ้ย มึงมาแต่ใส
— มึงมาเฮ็ดหญัง
— มึงสิไปใส
พุซายกะสิได้ฮ้องถามปะมานนี้ พุหญิงได้ญินแล้ว กะสิได้ตอบกับไปว่า
— มาตะหลาด
— มาเฮ็ดทุละ
— มาหาแม่
— มาหาพ่อ
— สิไปบ้าน
— สิไปโลงบาน
— สิไปนั้น สิไปนี้ แล้วแต่
เฮาสามาดตอบกับไปได้ เขาถามอี่หยังเฮามา เฮากะตอบไปแบบนั้น
หลือคำเว้าที่เขาถามเฮามา เฮาสามาดถามเขากะได้อีกคือกัน เขาถามเฮาว่า เฮาสิไปใส เฮามาหญัง เฮามาเฮ็ดหญัง เฮากะสามาดถามเขาไปได้คือกันว่า มึงมาหญัง มึงมาเฮ็ดหญัง มึงสิไปใส มึงมาแต่ใส ขั้นเขาได้ญิน เขากะสิตอบเฮาว่าจั่งซั้นว่าจั่งซี้คือกัน
พอเด็กน้อยสองคนนี้ได้เว้ากันโดนเติบ ได้พ้อกันโดนเติบ เขากะสิได้จากกัน พุหญิงกะสิไปทางหนึ่ง พุซายกะสิไปอีกทางหนึ่ง พุหญิงกะเลยเว้าขึ้นว่า
— เออๆ กูฟ้าว กูสิฟ้าวไปหาแม่กู กูไปก่อนเด้อ
พอพุซายได้ญินแล้ว พุซายกะเลยเว้าขึ้นว่า
— เออๆ กูกะฟ้าวคือกัน กูกะสิฟ้าวไปเฮ็ดทุละคือกัน ส่ำนี้หละ ไบบ่าย
พอเว้ากันเส็ด สองคนนี้กะได้จากกัน กะได้ต่างคนต่างไป
กานเว้าของเด็กน้อยของคนอี่สาน เป็นคำเว้าที่บ่สุพาบ แต่มันกะเป็นวัดทะนะทัม หลือคำเว้าคำจาของเด็กน้อยของคนอี่สาน เป็นคำเว้า กูๆ มึงๆ เป็นคำเว้าที่บ่สุพาบ บ่ม่วน บ่ไพเลาะ แต่คำเว้านี้กะสามาดเว้ากับหมู่ เว้ากับพวก เว้ากับน้อง เว้ากับคนที่เฮาฮู้จักในวัยเดียวกัน เฮาบ่สามาดเว้ากับพุใหญ่หลือคนที่มีอายุกว่าเฮาได้
Basic vocabulary — Page 29 — Series B, pictures 16-18: needle, thread, button, to sew, shirt
อันนี้คืออี่หยัง อันนี้เป็นเข็มเนาะ เป็นเข็ม
เข็มหนิกะเอาไว้ถ้าเญ็บ หลือเอาไว้ถ้าส้อมแซมเสี้ยผ้า หลือว่าส้อมแซมอี่หยังต่างๆ ที่เกี่ยวกับเญ็บเนาะ
เข็มหนิกะต้องใซ้คู่กับด้าย ขั้นมีแต่เข็มอย่างเดียว ใซ้งานอี่หยังกะบ่ได้เลย นอกจากว่าขั้นมีด้ายปึ่บ เข็มอันนี้สิสามาดใซ้งานได้ในสิ่งต่างๆ
อย่างเซ้นว่าเสี้ยผ้าเฮาขาด ส้งเฮาขาด เกิบเฮาฮ้าง เกิบเฮาพังเฮาเพ หลือว่าผ้าอี่หยังเฮาขาดเนาะ เฮากะต้องใซ้เข็มหนิไปเญ็บ
ก่อนที่สิเญ็บเฮากะต้องใส่ด้ายก่อน เอาด้ายใส่ ใส่เข้าไปในเข็ม เพื่อที่สิเญ็บส้อมแซมเสี้ยผ้าอี่หยังต่างๆ ที่เฮาฮ้างเฮาเพเนาะ
เข็มนี้มันกะสิเป็นแหลมๆ อยู่หม้องปายมัน ตามลักสะนะ แล้วตงท้าย หลือว่าตงดากมัน หลือว่าตงท้ายๆ มันกะสิมีหู หูน้อยๆ ดอก สำหลับที่สิว่า สิใส่ด้ายเข้าไปในหูนั้น แล้วกะเอาไว้ถ้าเญ็บสิ่งของต่างๆ เนาะ
แล้วกะหม้องปายๆ มัน นั้นแหลมๆ หนะ มันกะสิแหลมเติบเด๊ คมพ้อมเด๊ ขั้นจิ้มเข้าไปใน ขั้นจิ้มเข้าไปในเนี้ยของเฮา หลือว่าผิวของเฮา กะสิเจ็บอยู่หน่อยหนึ่ง เจ็บเติบอยู่ เพาะว่ามันแหลมหลาย แหลมคัก แหลมอี่หลีเนาะ
17
เขากำลังเฮ็ดหญัง กะมีคนคนหนึ่งเนาะ กำลังใส่ด้ายอยู่ เอาด้ายใส่เข็ม
กะสิมีด้ายเส้นหนึ่ง อาดสิแบบว่าเสี้ยเขาขาด ส้งเขาขาด หลือว่าอี่หยังเขาต้องกานปะ หลือว่าแซม หลือว่าส้อมแซมอี่หยังต่างๆ เนาะ เขากะอาดสิเอาด้ายมาปะมาน พอปะมาน ญาวๆ พอปะมาน อาดสิญาวสอกหนึ่ง สอกหนึ่งเด๊ หลือกะอาดสิสั้นกว่านั้นกะได้ แล้วแต่ลักสะนะงาน หลือว่าลักสะนะที่เฮาสิส้อมแซม ว่าสิส้อมหลายส้อมหน้อยเนาะ
เฮากะเบิ่งปะลิมานว่าเฮาต้องใส่ด้ายส่ำใด ญาวส่ำใด ญาวส่ำนั้นส่ำนี้ เฮากะกะปะลิมานเฮาเอง หลือว่าเฮากะต้องคิดว่าเฮาสิเญ็บแบบใด เญ็บหนา เญ็บบ่หนา เญ็บห่าง เญ็บบ่ห่าง เฮากะกะละยะ แล้วกะกะด้ายของเฮาเอง
เขากะเอา พอเตียมด้าย เวลากะเอาด้ายนั้นหละใส่เข้าไปในหูของเข็ม หูอยู่ท้ายเข็มนั้นหละ กะเอาด้ายใส่เข้าไปในหูนั้น
พอใส่แล้วๆ เฮากะเอาปายเข็ม ปายที่มันแหลมๆ หนะ กะเญ็บเข้าไปในเสี้ยผ้าของเฮา ในหม้องที่เฮาสิส้อม เฮากะด้นๆๆ เข้าไปเสียบ เข้าไปในเสี้ยผ้า
18
เขากำลังเฮ็ดหญัง กะมีคนคนหนึ่งหนิหละ เขาอาดสิ กำลังสิส้อมแซมเสี้ยผ้าอยู่
เบิ่งตอนนี้อาดสิแบบว่ากะดุมเสี้ย เขาอาดสิหลุด หลือว่ากะดุมเสี้ย เขาอาดสิ เซียกมันอาดสิขาด เฮ็ดให้กะดุมเม็ดนี้ใซ้งานบ่ได้ หลือว่าบ่สามาดติดกับเสี้ยผ้าได้
เขากะเลยต้องส้อม ต้องแซม ต้องปะ ต้องอันนี้มันเนาะ
เขากะเอาเข็มกับด้ายนั้นหละ เอาด้ายใส่เข้าไปในเข็ม แล้วกะเญ็บ เญ็บกะดุมเม็ดเนี้ย เม็ดที่เขากำลังเฮ็ดอยู่หนิ เญ็บเข้าไปในเสี้ย ในเสี้ยของเขา เพื่อที่ว่าสิให้เสี้ยโตนั้นใซ้งานได้ตามปกกะติ หลือว่าใซ้งานได้คือเก่า