Khmer	Pronunciation	English/Notes	#occ
វ៉ៃ	vay	1. to beat, to hit 2. to type Notes: colloquial form of វាយ [viey, vay]	4/4

Link to overview page
Link to dictionary

Expressing thanks 2 — Dialogue

វិបុល៖ កញ្ញា កំពុងធ្វើអីហ្នឹង?
កញ្ញា៖ អូ វិបុល ខ្ញុំកំពុងរកចង់ព្យួររូបថតមួយនេះ។ តែខ្ញុំអត់សូវចេះប្រើញញួរទេ។
វិបុល៖ ចាំខ្ញុំជួយអីចឹង! ចង់ព្យួរដាក់ត្រង់ណា?
កញ្ញា៖ ខ្ញុំចង់ដាក់វាត្រង់នេះ។
វិបុល៖ អូខេ។ ជួយទ្រពីក្រោមបន្តិចមកអីចឹង។
កញ្ញា៖ ចាស។ ប្រយ័ត្នវ៉ៃត្រូវដៃខ្លួនឯងណា។
[ប៉ុកៗៗ (សំឡេងញញួរ)]
វិបុល៖ រួចហើយ! ប៉ុណ្ណឹងបានអត់?
កញ្ញា៖ ប៉ុណ្ណឹងបាន / ល្មមហើយ វិបុល។ អរគុណច្រើន!
វិបុល៖ អូខេ / មិនអីទេ។

Going To The ATM (Sakanan) — 07

ចូលដល់រូបភាពទី ៧ នៅក្នុងរូបភាពទី ៧ បន្ទាប់ពីយើងប្រើប្រាស់ ឬក៏ដាក់កាតចូលទៅក្នុងម៉ាស៊ីនអេធីអឹមរួចហើយ យើងត្រូវបញ្ចូលលេខសម្ងាត់។ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពទី ២ នេះ គឺយើងវ៉ៃ គឺនារីនោះវាយលេខសម្ងាត់បញ្ចូល។ អញ្ចឹងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ម៉ាស៊ីនអេធីអឹម គឺប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរ ហើយនិងភាសាអង់គ្លេស ឬក៏ភាសាអង់គ្លេស។ អញ្ចឹងប្រសិនបើយើងជាជនជាតិខ្មែរ យើងត្រូវជ្រើសរើសភាសាខ្មែរ ហើយប្រសិនបើយើងជនជាតិបរទេស ឬក៏មិនចេះប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរនោះទេ យើងត្រូវប្រើប្រាស់ភាសាអង់គ្លេស ព្រោះថានៅលើម៉ាស៊ីនទាំងអស់ គឺមានពីរភាសា គឺភាសាខ្មែរ និងភាសាអង់គ្លេស។ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺនារីម្នាក់នោះ គាត់ប្រើប្រាស់ភាសាអង់គ្លេស បាទ ហើយគាត់បញ្ចូលលេខសម្ងាត់។ អញ្ចឹងបន្ទាប់ពីជ្រើសរើសភាសាហើយ យើងត្រូវបញ្ចូលលេខសម្ងាត់របស់យើងចូលទៅក្នុងទូអេធីអឹម ដើម្បីសម្គាល់ថា គណនីរបស់អ្នកណា។ អញ្ចឹងនារីម្នាក់នោះ គាត់បានបញ្ចូលលេខសម្ងាត់ចំនួន ៤ ខ្ទង់ ទៅក្នុងម៉ាស៊ីនអេធីអឹមសម្រាប់គណនីធនាគាររបស់គាត់ បាទ ហើយនៅលើទូអេធីអឹមនោះ គឺមានបង្ហាញអំពីអេក្រង់មួយ បាទ អេក្រង់មួយ ដើម្បីឲ្យយើងមើលឃើញលំដាប់លំដោយនៃការដកប្រាក់ គឺឲ្យយើងមើលឃើញអំពីការបញ្ចូលលេខសម្ងាត់ ហើយនិងមានប៊ូតុងពីរ បាទ ឬក៏គ្រាប់ចុចចំនួនពីរ ដែលមានមួយពណ៌ក្រហម និងមួយទៀតពណ៌ខៀវ។

Phone (Sakanan) — 12

ចូលមកដល់រូបភាពទី ១២ នៅក្នុងរូបភាពទី ១២ គឺ ក្រៅពីមុខងារលេងហ្គេមនោះ យើងឃើញគេអាចប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទរបស់គេ ដើម្បីស្វែងរកទីតាំងផងដែរ អញ្ចឹងទូរស័ព្ទទំនើបបច្ចុប្បន្នគឺមានប្រព័ន្ធ GPS ដែលយើងហៅថាប្រព័ន្ធ GPS គឺជាប្រព័ន្ធមួយដែលអាចឲ្យយើងស្វែងរកទីតាំងដែលយើងចង់ទៅបាន ដែលជាក់ស្ដែងនៅក្នុងរូបភាពទី ១២ នេះ គឺគាត់កំពុងតែស្វែងរកហាងកាហ្វេ ដែលយើងឃើញគាត់មានអក្សរហាងកាហ្វេនៅលើអេក្រង់ទូរស័ព្ទរបស់គាត់ នៅកន្លែងស្វែងរក អញ្ចឹងគាត់អាចវ៉ៃអក្សរ ឬក៏វាយអក្សរផ្សេងៗ ឬក៏ឈ្មោះទីកន្លែងដែលគាត់ចង់ទៅ អញ្ចឹងគ្រាន់តែវាយនៅក្នុងកន្លែងស្វែងរក កន្លែងដែលគាត់ចង់ទៅ នោះផែនទីនៅក្នុងទូរស័ព្ទនឹងបង្ហាញប្រាប់យើងថាតើយើងត្រូវទៅតាមផ្លូវណាខ្លះ ដើម្បីទៅដល់ទីកន្លែងដែលយើងចង់ទៅ អញ្ចឹងជាក់ស្ដែងនៅក្នុងរូបភាពទី ១២ នេះ គឺគាត់ប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទរបស់គាត់ ដើម្បីស្វែងរកហាងកាហ្វេ អញ្ចឹងគាត់វាយពាក្យ ហាងកាហ្វេ ចូលទៅក្នុងកន្លែងស្វែងរក ឬក៏ប្រអប់ស្វែងរក បន្ទាប់មកគាត់ចុចលើពាក្យស្វែងរក ដូច្នេះផែនទីនោះនឹងបង្ហាញទីតាំងហាងកាហ្វេដែលគាត់ចង់ទៅ ហើយនិងទីតាំងដែលគាត់កំពុងតែនៅ ដូច្នេះគាត់អាចដឹងថាតើដើម្បីពីទីតាំងដែលគាត់កំពុងតែនៅ ទៅដល់ហាងកាហ្វេដែលគាត់ចង់ទៅ គឺត្រូវប្រើប្រាស់ចំណាយពេលប៉ុន្មាន ហើយនិងត្រូវទៅតាមផ្លូវណាខ្លះ ដូច្នេះយើងមានភាពងាយស្រួល ដោយយើងអត់ចាំបាច់កាន់ផែនទីធំៗនៅក្នុងដៃយើងនោះទេ គឺយើងគ្រាន់តែប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទចល័តរបស់យើង ដើម្បីស្វែងរកផ្លូវដែលយើងចង់ទៅ គឺងាយស្រួលជាងការកាន់ផែនទីធំៗនៅក្នុងខ្លួន ដែលវាពិបាកនៅក្នុងការទុកដាក់នៅក្នុងខ្លួនរបស់យើង ដូច្នេះយើងអាចប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទ ដើម្បីជាកម្មវិធីសម្រាប់នាំផ្លូវរបស់យើងទៅកាន់ទីកន្លែងដែលយើងចង់ទៅបាន ដែលជាក់ស្ដែងនៅក្នុងរូបភាពទី ១២ នេះ គឺគេប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទ ដើម្បីស្វែងរកហាងកាហ្វេ ដើម្បីទៅញ៉ាំកាហ្វេ ឬក៏ដើម្បីទៅជួបមិត្តភក្តិរបស់គេនៅទីនោះ។

Post Office (Sakanan) — 08

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៨ រូបភាពទី ៨ គឺការផ្ញើរបស់របរនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ គឺយើងបែងចែកចេញជាពីរ គឺការផ្ញើរបស់របរជាសំបុត្រ ការផ្ញើសំបុត្រផ្សេង និងការផ្ញើរបស់របរជាអីវ៉ាន់ផ្សេង ដោយសារតែសំបុត្រគឺយើងត្រូវយកសំបុត្រនោះទៅបិទតែមសិន អញ្ចឹងយើងបិទតែមប្រៃសណីយ៍សិន ជាមុនសិន មុននឹងយើងអាចយកទៅផ្ញើបាន ដូច្នេះនៅក្នុងរូបភាពទី ៨ គឺយើងឃើញក្មេងប្រុសម្នាក់ហ្នឹង គាត់ក៏បានយកសំបុត្ររបស់នារីម្នាក់ ដែលផ្ញើតាមគាត់មកប្រៃសណីយ៍ហ្នឹង យកទៅបិទតែម អញ្ចឹងជាទូទៅតែមប្រៃសណីយ៍ គឺយើងមានតែមជាច្រើនប្រភេទទៅតាមតម្លៃ និងទៅតាមអ្វីដែលយើងចង់ផ្ញើ ដោយតែមខ្លះមានតម្លៃ ១០០ រៀល តែមខ្លះមានតម្លៃ ៥០០ រៀល តែមខ្លះមានតម្លៃ ១០០០ រៀល អញ្ចឹងទៅតាមប្រភេទតែមនិងទៅតាមគោលដៅដែលគេត្រូវផ្ញើ។ ដូច្នេះប្រសិនបើគេផ្ញើជិត គឺយើងអាចបិទតែម ១០០ រៀល ឬក៏ ៥០០ រៀល ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងត្រូវផ្ញើទៅឆ្ងាយ សំបុត្រនេះត្រូវផ្ញើទៅប្រទេសឆ្ងាយ ឬក៏ផ្ញើទៅកន្លែងឆ្ងាយ គឺគេអាចបិទតែម ១០០០ រៀល ឬក៏គេអាចបិទតែមទាំងអស់តែម្ដង គឺពេលខ្លះ គឺគេបិទតែមប្រៃសណីយ៍ទាំងអស់តែម្ដង គឺបិទទាំងតែម ១០០ រៀល បិទទាំងតែម ៥០០ រៀល ក៏ដូចជាបិទទាំងតែម ១០០០ រៀលជាមួយនឹងគ្នាតែម្ដង បានន័យថាគេបិទតែមចំនួនបី ក៏ប៉ុន្តែនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺយើងឃើញគាត់បិទតែមចំនួនមួយតែប៉ុណ្ណោះ អញ្ចឹងគាត់យកតែមមកបិទទៅលើស្រោមសំបុត្ររបស់គាត់ ក៏ប៉ុន្តែគាត់អត់បិទឲ្យចំតួអក្សរនោះទេ ដោយសារតែលើសំបុត្រនេះយើងឃើញមានអក្សរ ដើម្បីសរសេរឈ្មោះអ្នកទទួលសំបុត្រនោះ ក៏ដូចជាអាសយដ្ឋានរបស់អ្នកទទួលសំបុត្រ អញ្ចឹងដើម្បីផ្ញើសំបុត្រ យើងត្រូវសរសេរឈ្មោះនិងអាសយដ្ឋានរបស់អ្នកទទួលឲ្យបានច្បាស់លាស់ ដើម្បីងាយស្រួលឲ្យគេយកសំបុត្រនោះទៅឲ្យអ្នកដែលត្រូវទទួល ព្រោះប្រសិនបើយើងអត់សរសេរឈ្មោះគាត់ទេ អញ្ចឹងយើងអត់ ប្រសិនបើយើងអត់បញ្ជាក់ពីអាសយដ្ឋាននិងឈ្មោះរបស់គាត់ទេ អ្នករត់សំបុត្រ យើងហៅថាអ្នករត់សំបុត្រ ពិបាកនៅក្នុងការរកអ្នកដែលទទួលសំបុត្រខ្លាំងណាស់ ដោយសារតែអត់មានឈ្មោះនិងអត់មានអាសយដ្ឋានត្រឹមត្រូវ ដូច្នេះនៅក្នុងរូបភាពនេះ គាត់កំពុងតែបិទតែមមិនឲ្យចំតួអក្សរ ឬក៏មិនឲ្យចំឈ្មោះអ្នកទទួលនោះទេ ដើម្បីកុំឲ្យបាំង។ បន្ទាប់មកទៀតយើងឃើញគាត់បានវ៉ៃត្រា បោះត្រាទៅលើតែមនោះ អញ្ចឹងក្នុងការបោះត្រាក៏គេមានរបៀបបោះត្រារបស់គេដែរ ដោយយើងឃើញការបោះត្រា គឺយើងត្រូវបោះពាក់កណ្ដាលនៅលើតែម ហើយពាក់កណ្ដាលទៀតគឺត្រូវហៀរមកលើសំបុត្រ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាតែមមួយនោះគឺប្រើប្រាស់រួចរាល់ហើយ អញ្ចឹងយើងអត់អាចយកតែមនោះទៅប្រើប្រាស់ម្ដងទៀតបានទេ អញ្ចឹងជាទូទៅតែមប្រៃសណីយ៍ គឺយើងប្រើប្រាស់តែម្ដងតែប៉ុណ្ណោះ ដោយយើងបិទហើយ យើងបោះត្រាពីលើ ដែលត្រាជាទូទៅ ត្រាដែលបោះលើតែមប្រៃសណីយ៍ គឺយើងបោះត្រាមោឃៈ អញ្ចឹងមោឃៈ បានន័យថា យើងប្រើប្រាស់លែងបានទៀតហើយ បានន័យថាតែមនោះ គឺលែង លែងមានប្រសិទ្ធិភាពប្រើទៀតហើយ នៅពេលដែលយើងប្រើបានម្ដង ដោយយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះ ត្រាគឺរាងមូល ត្រារបស់គាត់ដែលកាន់គឺមានរាងមូល ដែលរាងមូលសំប៉ែតនៅខាងក្រោម អញ្ចឹងសំប៉ែតនៅខាងក្រោមគឺគេប្រើជាប្លាស្ទិក ដើម្បីជ្រលក់ពណ៌ ហើយបោះនៅលើក្រដាស ដែលសរសេរជាអក្សរផ្សេងៗ ដូចជាសរសេរជាអក្សរមោឃៈជាដើម ហើយយើងឃើញមានដងកាន់បន្តិច អញ្ចឹងត្រាគឺតែងតែមានដងកាន់ ដើម្បីឲ្យយើងងាយស្រួលកាន់ក្នុងការបោះត្រា ដោយយើងឃើញគាត់ប្រើប្រាស់ម្រាមដៃរបស់គាត់ចាប់កាន់ដងត្រា ហើយបោះត្រាទៅលើតែមជាមួយនឹងសំបុត្រ អញ្ចឹងគាត់បោះអត់ឲ្យចំលើតែមសុទ្ធ ឬក៏ចំលើសំបុត្រសុទ្ធទេ ដោយគាត់ យើងឃើញស្នាមតែមដែលគាត់បោះនោះ គឺមានបន្តិចជាប់នៅពាក់កណ្ដាល ជាប់នៅលើតែម ហើយពាក់កណ្ដាលទៀតគឺជាប់នៅលើសំបុត្រ អញ្ចឹងគឺតែមនោះគឺ យើងបោះត្រានោះគឺ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា តែមនោះប្រើប្រាស់លែងបានទៀតហើយ។