Khmer	Pronunciation	English/Notes	#occ
អីវ៉ាន់	ʔəyvan	objects, things, merchandise, goods, baggage	76/36

Link to overview page
Link to dictionary

Refusing direction — Dialogue 2

ចំណាន៖ វុទ្ធី ជួយជញ្ជូនអីវ៉ាន់តិចមើល នៅច្រើនអា៎។
វុទ្ធី៖ ខ្ញុំទៅអត់កើតអេ៎ បង។ ហៅរតនាទៅបង ក្រែងគេទំនេរ។

Asking for help 2 — Dialogue 1

វុទ្ធី៖ កញ្ញា ទំនេរអត់?
កញ្ញា៖ ទំនេរតាស។ មានការអីអ៎?
វុទ្ធី៖ ចង់ពឹងឲ្យជួយលើកអីវ៉ាន់តិច។
កញ្ញា៖ មានអី។ ម៉ស់!

Asking for help 2 — Dialogue 2

កញ្ញា៖ វុទ្ធី ថីហ្នឹង? ឈរធ្មឹងអីចឹង?
វុទ្ធី៖ អូ កញ្ញា ជួយលើកអីវ៉ាន់នេះជាមួយខ្ញុំតិច បានអេ?
កញ្ញា៖ បានតាស។ លើកយកទៅណាវិញ?
វុទ្ធី៖ យកចូលក្នុងផ្ទះ។

Asking for help 2 — Additional dialogue 2

វុទ្ធី៖ កញ្ញា មកនេះតិចមើល! ជួយលើកអីវ៉ាន់គ្នាតិច។
កញ្ញា៖ អូ វុទ្ធី ចាំតិចបានអត់? ខ្ញុំកំពុងរវល់។
វុទ្ធី៖ ម៉ោតិចម៉ោ! តាម៉ាភ្លែតអេ។
កញ្ញា៖ ទៅអត់បានអេ រវល់ណាស់។

Asking for help 2 — Additional dialogue 1

វុទ្ធី៖ កញ្ញា មកនេះតិចមើល! ជួយលើកអីវ៉ាន់គ្នាតិច។
កញ្ញា៖ អូ វុទ្ធី ចាំតិចបានអត់? ខ្ញុំកំពុងរវល់។
វុទ្ធី៖ ម៉ោតិចម៉ោ! តាម៉ាភ្លែតអេ។
កញ្ញា៖ ដឹងហើយ ចាំតិច ទៅឥឡូវហើយ។

Saying “I want X” — Cultural note

នៅហាងទំនិញផ្សេងៗនៅប្រទេសខ្មែរ ពេលដែលភ្ញៀវកំពុងដើរមើលអីវ៉ាន់ អ្នកលក់ច្រើនតែឈរនៅជិត បំណងចាំឆ្លើយសំណួរនៅពេលភ្ញៀវសួរ ប៉ុន្តែ ការដើរតាមភ្ញៀវគ្រប់ជំហានបែបនេះ ធ្វើឲ្យភ្ញៀវពិបាកនឹងដើរមើលទំនិញបានដោយសេរី។

Making suggestions in which the speaker is included — Dialogue 3

ជិះម៉ូតូតាមផ្លូវ
ផារី៖ វិចិត្រ ឆ្លៀតចូលផ្សារទិញអីវ៉ាន់តិចអី?
វិចិត្រ៖ ចង់ចូលឥឡូវហ្នឹង? យប់ហើយហ្នឹង។ ចាំលើកក្រោយទៅអី?
ផារី៖ ចូលតិចទៅអី។
វិចិត្រ៖ អីចឹង ផារីឯងចូលទៅ ខ្ញុំនៅចាំនៅក្រៅ។ ខ្ជិលផ្ញើម៉ូតូ។
ផារី៖ មិនបាច់អេ៎អីចឹង។ នាំពិបាកវិចិត្រឯង។

Expressing frustration — Additional dialogue 2

ពឹងពាក់ទិញអីវ៉ាន់
និមល៖ សេរី ម៉េចហើយ? ទិញបានអេ៎?
សេរី៖ ទិញបានតាស។ នេះ ត្រូវអេ៎?
និមល៖ ប្រាប់ថាឲ្យយកពណ៌បៃតង ទៅយកពណ៌ខៀវ!
សេរី៖ អូ ខ្ញុំច្រឡំពណ៌ខៀវជាមួយពណ៌បៃតង។
និមល៖ យ៉ាប់ម៉ង។ ត្រូវទៅទិញខ្លួនឯងដដែល។ សេរីឯង ប្រើម្ដងណាមិនដែលបានសម្រេចទេ។ ខុសរហូត។

Requesting and granting permission 2 — Cultural note

ការទិញអីវ៉ាន់នៅខ្មែររៀងពិបាកបន្តិច ព្រោះអ្នកលក់មិនសូវចង់ឲ្យភ្ញៀវប៉ះពាល់ ឬល ឬសាកល្បងទំនិញរបស់គេច្រើនទេមុននឹងទិញ។ បើភ្ញៀវទិញទំនិញនោះក្រោយពេលប៉ះពាល់ នោះមិនអីទេ ប៉ុន្តែបើមិនទិញវិញ នោះអ្នកលក់អាចនឹងសម្ដែងទឹកមុខមិនពេញចិត្ត។ ទំនិញដូចជាខោអាវដែលលក់នៅតាមផ្សារ សឹងតែ ៥០ ភាគរយគឺមិនបានបិទផ្លាកតម្លៃនោះទេ ហើយបើគ្រាន់តែសួរតម្លៃទំនិញហើយដើរចេញ នោះកាន់តែធ្វើឲ្យអ្នកលក់មិនពេញចិត្ត។

Asking “What is this?” — Cultural note

អីគេហ្នឹង? គឺជាពាក្យប្រើញឹកញាប់ជាងគេក្នុងភាសានិយាយ ជំនួសឲ្យពាក្យ នេះជាអ្វី? / នោះជាអ្វី?
ការសួរពីនេះពីនោះនៅពេលជួបគ្នាក៏ជាទម្លាប់នៃការគួរសមផងដែរ ក្រៅពីសួរសុខទុក្ខ ដូចជាសួរថា
⎯ មកពីណាហ្នឹង?
⎯ ទៅណាហ្នឹង?
⎯ អីគេហ្នឹង? (ពេលឃើញមានរបស់នៅនឹងដៃ)
⎯ មកទិញអីវ៉ាន់?
⎯ ទិញអីបានខ្លះហើយ? (ពេលជួបគ្នានៅផ្សារ)

Post Office (Sakanan) — 00 Introduction

សួស្ដី នៅក្នុងរូបភាពនេះគឺយើងនឹងនិយាយអំពីការផ្ញើអីវ៉ាន់តាមប្រៃសណីយ៍ អញ្ចឹងជាទូទៅប្រសិនបើយើងចង់ផ្ញើអីវ៉ាន់ ឬក៏ផ្ញើអ្វីៗមួយទៅឲ្យអ្នកដទៃ ឬក៏ទៅឲ្យអ្នកណាម្នាក់ នៅក្រៅប្រទេស ឬក៏នៅក្នុងស្រុក យើងតែងតែភាគច្រើនយើងផ្ញើតាមប្រៃសណីយ៍ ប៉ុន្តែពេលខ្លះនៅក្នុងកម្ពុជាគឺ ប្រសិនបើយើងផ្ញើនៅក្នុងស្រុក បានន័យថាបើយើងផ្ញើពីភ្នំពេញទៅខេត្តផ្សេងៗ ឬក៏ពីខេត្តមួយទៅខេត្តមួយ គឺយើងអត់សូវប្រើប្រៃសណីយ៍ប៉ុន្មានទេ គឺភាគច្រើនយើងប្រើតាមរយៈឡាន អញ្ចឹងយើងផ្ញើតាមឡាន តាមស្ថានីយឡានក្រុងជាដើម ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងផ្ញើទៅក្រៅប្រទេស អញ្ចឹងយើងផ្ញើតាមប្រៃសណីយ៍ ឬក៏ការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ ដើម្បីឲ្យគេផ្ញើទៅក្រៅប្រទេស។

Shopping For A T-Shirt (Sakanan) — 16

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៦ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៦ បន្ទាប់ពីពួកគេឲ្យលុយថ្លៃអាវរួចរាល់ហើយ ពួកគេទាំងពីរនាក់ក៏បានដើរចេញពីហាងនោះ អញ្ចឹងរូបភាពនេះ គឺនារីដែលជាមិត្តស្រីនោះ គាត់បានដើរខាងមុខ ហើយងាកមកខាងក្រោយដើម្បីនិយាយជាមួយមិត្តប្រុសរបស់ពួកគេ របស់នាង។ អញ្ចឹងបុរសម្នាក់នោះគាត់ដើរខាងក្រោយ ហើយដៃរបស់គាត់គឺយួរថង់មួយ ដែលជាថង់អាវគាត់ទើបតែទិញអម្បាញ់មិញ។ អញ្ចឹងបន្ទាប់ពីពួកគេបានទិញអាវរួចរាល់ហើយ ពួកគេក៏បណ្ដើរគ្នាទៅកន្លែងផ្សេងទៀត ដើម្បីទៅញ៉ាំអាហារ ឬក៏ទៅញ៉ាំអ្វីផ្សេងៗ ឬក៏ទៅទិញអីវ៉ាន់ដទៃទៀតដែលពួកគេត្រូវការ ដោយសារតែពួកគេបានទិញអាវដែលពួកគេពេញចិត្តរួចរាល់ហើយ ដូច្នេះនៅពេលដែលពួកគេបានទិញអាវដែលពួកគេស្រឡាញ់រួចរាល់ហើយ ពួកគេក៏បានចេញពីហាង ដើម្បីទៅរកកន្លែងផ្សេងទៀត ដើម្បីទៅញ៉ាំអាហារ ឬក៏ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេវិញ។

Post Office (Sakanan) — 15

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៥ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៥ បន្ទាប់ពីគាត់សៀតណែនហើយ អីវ៉ាន់របស់គាត់សៀតណែនចូលទៅក្នុងប្រអប់នោះហើយ អញ្ចឹងគាត់ក៏បានប្រើប្រាស់ស្កុត ដើម្បីរុំឡាំងក្រដាសរបស់គាត់ឲ្យជាប់តែម្ដង អញ្ចឹងគាត់បានបិទមាត់ឡាំងក្រដាសរបស់គាត់ គាត់បានបិទ បន្ទាប់មកគាត់យកស្កុតមករុំ គាត់យកស្កុតដែលមាននៅលើតុ ដែលជារបស់ការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ដែលទុកឲ្យប្រើនោះ អញ្ចឹងគាត់យកមកបិទនៅលើមុខតំណរបស់ឡាំងក្រដាសនោះ បានន័យថានៅពេលដែលយើងបិទគម្របឡាំងក្រដាស ឬក៏ប្រអប់តែងតែមានមុខតំណមួយ អញ្ចឹងគាត់យកស្កុតមកបិទលើមុខតំណនោះ ដើម្បីឲ្យប្រាកដថាកុំឲ្យមុខតំណនោះហើប ព្រោះនៅពេលដែលផ្ញើ នៅពេលដែលហើប អាចអីវ៉ាន់ខ្ចាយចេញពីប្រអប់ ដូច្នេះគាត់ត្រូវបិទឲ្យជិត និងឲ្យបានជាប់ល្អបំផុត ដើម្បីការពារកុំឲ្យអីវ៉ាន់របស់គាត់មានការខូចខាត ឬក៏ខ្ចាយចេញពីប្រអប់។

Greetings and leave takings 2 — Cultural note

ការលើកដៃសំពះនិងនិយាយថា ជម្រាបសួរ/ជម្រាបលា លោកអ៊ំ/អ្នកមីង/បង គឺជាការបង្ហាញនូវការគោរពនៅពេលជួបឬលាមនុស្សចាស់ជាង ប៉ុន្តែមនុស្សចាស់ភាគច្រើនក៏នឹងលើកដៃសំពះមកវិញព្រមគ្នាដែរ នៅពេលទទួលការសំពះពីយើង។

ចំពោះពេលជួបមិត្តភក្តិឬមនុស្សក្មេងជាងបន្តិច ការញញឹមនិងពាក្យថា សួស្ដី គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ យើងអាចហៅមនុស្សក្មេងជាងបន្តិចថា អូន (ទាំងប្រុសទាំងស្រី) ហើយហៅក្មេងតូចៗថា អាអូន។

នៅពេលទិញអីវ៉ាន់នៅផ្សារ មិនបាច់និយាយថា ជម្រាបសួរ ឬ សួស្ដីទេ។ អ្នកលក់ខ្លះក៏ជម្រាបសួរ ឬក៏សួស្ដីទៅអតិថិជន តែខ្លះក៏មិននិយាយដែរ។ ពេលចង់ទិញអ្វីមួយ យើងគ្រាន់តែហៅអ្នកលក់ថា បង មីង ឬក៏អូន ទៅតាមអាយុប្រហែលរបស់គាត់ ហើយសួរតម្លៃទៅអ្នកលក់តែម្ដង។ ពេលទិញនិងបង់ប្រាក់ហើយ ភាគច្រើនទាំងអ្នកលក់ទាំងអតិថិជននិយាយថា អរគុណ។

Post Office (Sakanan) — 02

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ២ នៅក្នុងរូបភាពទី ២ បន្ទាប់ពីនារីម្នាក់នោះ គាត់ដឹងថា បុរសដែលជាមិត្តភក្តិរបស់គាត់ហ្នឹងចង់ផ្ញើសៀវភៅទៅក្រៅ ឬក៏ផ្ញើសៀវភៅទៅឲ្យនរណាម្នាក់នោះ នារីម្នាក់នោះ គាត់ក៏ឲ្យបុរសនោះចាំមួយភ្លែត ដោយសារតែប្រហែលជាគាត់ចង់ផ្ញើអ្វីមួយទៅឲ្យនរណាម្នាក់ដែរ។ អញ្ចឹងដោយសារតែគាត់អត់ចង់ទៅការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ដោយខ្លួនឯង ដោយសារតែបុរសម្នាក់នោះ គាត់ទៅហើយ។ អញ្ចឹងដោយសារតែមានបុរសម្នាក់នោះគាត់ទៅហើយ នារីម្នាក់នោះគាត់ឲ្យចាំមួយភ្លែត ព្រោះប្រហែលជាគាត់ត្រូវមានអីវ៉ាន់ផ្ញើដែរ អញ្ចឹងគាត់ផ្ញើតាមបុរសម្នាក់នោះឲ្យយកទៅការិយាល័យប្រៃសណីយ៍តែម្ដង។ អញ្ចឹងនារីម្នាក់នោះ គាត់អត់ចាំបាច់ទៅទេ ដោយឲ្យបុរសម្នាក់នោះ គាត់យកទៅជាមួយទាំងអស់តែម្ដង ដោយសារតែបុរសម្នាក់ហ្នឹង គាត់ត្រូវទៅការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ អញ្ចឹងគាត់ត្រូវទៅការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ដើម្បីផ្ញើសៀវភៅ ដូច្នេះនារីម្នាក់នោះ គាត់ក៏ឲ្យបុរសម្នាក់នោះចាំមួយភ្លែត ដើម្បីគាត់ទៅយកអីវ៉ាន់មកដែរ។

Cold Season (Sakanan) — 09

ចូលដល់រូបភាពទី ៩ នៅក្នុងរូបភាពទី ៩ យើងឃើញថា ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ គាត់បានចតម៉ូតូរួចរាល់ហើយ។ អញ្ចឹងបន្ទាប់ពីគាត់ចតម៉ូតូរួចរាល់ហើយ គាត់បានបើកកែបម៉ូតូរបស់គាត់។ បាទ ម៉ូតូ ជាទូទៅ យើងអាចបើកកែបបាន ហើយនៅក្រោមកែបម៉ូតូគឺមានឃ្លុបមួយសម្រាប់ដាក់អីវ៉ាន់។ អញ្ចឹង នៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺគាត់កំពុងតែបើកកែបម៉ូតូ ដោយម៉ូតូរបស់គាត់ គឺបើកកែបទាំងអស់តែម្ដង។ អញ្ចឹងការបើកកែបម៉ូតូគឺយើងត្រូវចាក់សោជាមុនសិន។ ទីមួយយើងត្រូវចាក់សោ បន្ទាប់មកយើងបើកកែបម៉ូតូ។ បាទ នៅក្រោមកែបម៉ូតូ មានម៉ូតូខ្លះ គឺមានធុងសាំងនៅក្រោមកែបម៉ូតូ។ រីឯម៉ូតូខ្លះ ធុងសាំង គឺនៅខាងមុខម៉ូតូតែម្ដង។ អញ្ចឹងសម្រាប់ម៉ូតូធុនតូច បាទ ការជិះម៉ូតូធុនតូច ធុងសាំងគឺគេដាក់នៅខាងក្រោមកែប។ អញ្ចឹងនៅពេលនេះគាត់បើកកែប គឺគាត់អាចជាមានហេតុផលពីរ គឺទីមួយគាត់អាចបើកមើលធុងសាំងរបស់គាត់ និងទីពីរគឺគាត់បើកដើម្បីដាក់អីវ៉ាន់ចូលទៅក្នុងឃ្លុប ឬក៏ប្រអប់ដែលនៅក្រោមកែបម៉ូតូ បាទ។

Post Office (Sakanan) — 17

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៧ រូបភាពទី ១៧ គឺមិនខុសពីសំបុត្រនោះទេ មិនខុសពីការផ្ញើសំបុត្រនោះទេ គឺបុរសម្នាក់នោះ គាត់ត្រូវសរសេរអាសយដ្ឋានរបស់អ្នកទទួល អញ្ចឹងគាត់ត្រូវសរសេរឈ្មោះ អាសយដ្ឋាន ក៏ដូចជាលេខទូរស័ព្ទរបស់អ្នកទទួល ដើម្បីឲ្យអ្នករត់សំបុត្រងាយស្រួលនៅក្នុងការយកទៅឲ្យអ្នកទទួលឲ្យចំគោលដៅ អញ្ចឹងបុរសម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានកំពុងតែកាន់ប៊ិច គាត់កាន់ប៊ិចសរសេរអាសយដ្ឋាន ក៏ដូចជាឈ្មោះរបស់អ្នកទទួល នៅលើប្រអប់បញ្ញើរបស់គាត់ ដើម្បីមុននឹងគាត់ផ្ញើ ព្រោះគាត់សរសេរបែបនេះ គឺងាយស្រួល ធ្វើឲ្យការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ ឬក៏បុគ្គលិកការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ យកអីវ៉ាន់នោះ ឬក៏យកសម្ភារៈ ឬក៏សៀវភៅរបស់គាត់នោះ ទៅឲ្យមិត្តភក្តិរបស់គាត់ចំគោលដៅតែម្ដង អញ្ចឹងគាត់ត្រូវសរសេរឲ្យបានច្បាស់ គាត់ត្រូវសរសេរឲ្យបានច្បាស់ ដើម្បីកុំឲ្យមានការភាន់ច្រឡំ ដូច្នេះគាត់ យើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺគាត់កំពុងតែសរសេរដោយយកចិត្តទុកដាក់ជាទីបំផុត ដោយគាត់កាន់ប៊ិចនៅក្នុងដៃស្ដាំ ហើយសរសេរ ដៃឆ្វេងរបស់គាត់គឺដាក់នៅលើប្រអប់ ដើម្បីទប់កុំឲ្យប្រអប់របស់គាត់រង្គើ នៅពេលដែលប្រអប់រង្គើគឺវាពិបាកសរសេរ ដូច្នេះគាត់ទប់ឲ្យនឹង ឲ្យប្រអប់របស់គាត់មានលំនឹង ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការសរសេរ។

Alms Round (Sakanan) — 17

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៧ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៧ យើងឃើញស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានរៀបចំអីវ៉ាន់របស់គាត់ ដើម្បីត្រលប់ចូលក្នុងផ្ទះវិញ។ អញ្ចឹងស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់នោះ គាត់ក៏បាន គាត់ក្រោកឈរឡើង ដោយគាត់ក្រោកឈរឡើង ហើយគាត់បានយកក្រណាត់ ឬក៏កម្រាលដែលគាត់លុតជង្គង់លើអម្បាញ់មិញមកបត់ ឬក៏មកមូរ ដើម្បីយកទៅទុក។ អញ្ចឹងយើងឃើញគាត់កំពុងតែឈរមូរកម្រាលដែលគាត់បានក្រាលលុតជង្គង់ ដើម្បីដាក់បាត្រព្រះសង្ឃអម្បាញ់មិញ ចំណែកឯក្មេងស្រីដែលជាចៅស្រីរបស់គាត់ គឺកំពុងតែអង្គុយ ហើយពាក់ស្បែកជើង ដោយសារតែស្បែកជើងនេះជាស្បែកជើងប៉ាតា ដូច្នេះវាពិបាកនឹងពាក់បន្តិច អញ្ចឹងក្មេងស្រីម្នាក់នោះ គាត់ត្រូវតែអង្គុយចុះ ហើយទាញស្បែកជើងរបស់គាត់មកពាក់ ដោយយើងឃើញគាត់អង្គុយ និងលើកជើងម្ខាងឡើង ជើងម្ខាងគាត់ដាក់នៅលើដី ជើងម្ខាងគាត់លើកឡើង ហើយយកស្បែកជើងមកពាក់នៅលើជើងដែលលើកឡើងលើនោះ។ ដោយយើងឃើញដៃទាំងពីររបស់ក្មេងស្រីម្នាក់នោះ គឺគាត់កាន់ស្បែកជើងដើម្បីពាក់ ហើយចំណែកឯស្បែកជើងរបស់ស្ត្រីចំណាស់ដែលជាយាយនោះ គឺគាត់ពាក់ស្បែកជើងស៊ក ដូច្នេះគឺងាយស្រួលក្នុងការពាក់ អត់ពិបាកទេ អញ្ចឹងក្មេងស្រីម្នាក់នោះគាត់ពិបាកពាក់ស្បែកជើង ដោយសារតែស្បែកជើងជាស្បែកជើងប៉ាតា។

Post Office (Sakanan) — 04

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៤ នៅក្នុងរូបភាពទី ៤ បុរសម្នាក់នោះ គាត់បានដើរមកដល់ការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ អញ្ចឹងបន្ទាប់ពីគាត់ទទួលបានសំបុត្រពីនារីដែលជាមិត្តភក្តិរបស់គាត់ហើយ គាត់ក៏បានកាន់សំបុត្រនោះដើរមកកាន់ការិយាល័យប្រៃសណីយ៍។ ដែលយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះគឺគាត់កំពុងតែដើរមក អញ្ចឹងគាត់ដើរមកដោយដៃឆ្វេងរបស់គាត់កាន់សំបុត្ររបស់នារីម្នាក់នោះ ហើយដៃស្ដាំរបស់គាត់គឺកាន់សៀវភៅ ដែលយើងឃើញសៀវភៅរបស់គាត់មានច្រើនក្បាល មានច្រើនក្បាល មានប្រាំក្បាល។ អញ្ចឹងសៀវភៅដែលគាត់កាន់មានបួនក្បាល ហើយគាត់កាន់សំបុត្រមួយច្បាប់ផងដែរ ហើយដើរមកកាន់ការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ ដោយយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះ នៅក្បែរគាត់គឺយើងឃើញមានខ្លោងទ្វារការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ ដែលទ្វារនោះកំពុងតែបើក អញ្ចឹងបានន័យថាការិយាល័យប្រៃសណីយ៍គឺបើកទ្វារ ដើម្បីរង់ចាំស្វាគមន៍អតិថិជនចូលទៅផ្ញើរបស់របរ ឬក៏ផ្ញើសំបុត្រ ឬក៏ផ្ញើអីវ៉ាន់ផ្សេងៗ។ ដោយយើងឃើញនៅខាងលើខ្លោងទ្វារនោះ យើងឃើញមានសរសេរដាក់ការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ផងដែរ ហើយនៅខាងក្នុងគឺជាបញ្ជរសម្រាប់ទទួលអីវ៉ាន់ ឬក៏ទទួលសម្ភារៈផ្សេងៗដែលយើងចង់ផ្ញើ។ អញ្ចឹងយើងចូលទៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ដោយទៅរកបញ្ជរផ្សេងៗដែលគេចាំទទួលអីវ៉ាន់។

Post Office (Sakanan) — 18

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៨ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៨ យើងឃើញបន្ទាប់ពីគាត់វេចខ្ចប់អីវ៉ាន់របស់គាត់ហើយ វេចខ្ចប់សៀវភៅរបស់គាត់ចូលទៅក្នុងប្រអប់ហើយ បន្ទាប់មកគាត់ក៏យកប្រអប់នោះមកឲ្យបុគ្គលិកនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ម្ដងទៀត អញ្ចឹងបុគ្គលិកនោះ បន្ទាប់ពីទទួលបានប្រអប់ គាត់ក៏យកប្រអប់នោះទៅថ្លឹង ដោយសារតែការផ្ញើអីវ៉ាន់គឺគេគិតតម្លៃទៅតាមគីឡូ ទៅតាមគីឡូ ឬក៏ទៅតាមទម្ងន់របស់សម្ភារៈ ឬក៏អីវ៉ាន់ដែលយើងចង់ផ្ញើ ដូច្នេះប្រសិនបើយើង សម្ភារៈ ឬក៏អីវ៉ាន់ដែលយើងផ្ញើនោះគឺធ្ងន់ អញ្ចឹងគេគិតតម្លៃថ្លៃ ប៉ុន្តែប្រសិនបើស្រាលគឺគេគិតតម្លៃថោក អញ្ចឹងគេគិតតម្លៃទៅតាមទម្ងន់របស់សម្ភារៈដែលយើងចង់ផ្ញើ ដូច្នេះនៅពេលដែលគាត់វេចខ្ចប់ហើយ បុគ្គលិកនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍នោះ គាត់ក៏យកអីវ៉ាន់របស់គាត់ យកអីវ៉ាន់របស់ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះមកថ្លឹងនៅលើជញ្ជីងអេឡិចត្រូនិចមួយ ដោយសារតែអីវ៉ាន់ខ្លះគឺស្រាលខ្លាំងពេក ដូច្នេះយើងអត់អាចថ្លឹងនៅលើជញ្ជីង ដែលមានទ្រនិចនាឡិកាបានទេ ដូច្នេះគេត្រូវប្រើជញ្ជីងអេឡិចត្រូនិច ព្រោះជញ្ជីងអេឡិចត្រូនិចគឺវាអាចថ្លឹងទម្ងន់សម្ភារៈដែលស្រាលបំផុតបាន អញ្ចឹងគាត់ក៏បានដាក់កេសក្រដាស ឬក៏ដាក់ប្រអប់សៀវភៅនោះនៅលើជញ្ជីងអេឡិចត្រូនិចមួយ ដើម្បីថ្លឹងទម្ងន់របស់វា។