Khmer	Pronunciation	English/Notes	#occ
មាន	mien	1. to have, possess, own 2. to exist, there is, there are 3. to be rich, own property 4. indicates the accomplishment of an action, to happen to, to have occasion to Notes: in spoken Khmer, negated មាន (មិនមាន or គ្មាន) can be contracted into មាន, e.g., មានអ្នកណាចង់ជួបឯង = ‘there's nobody who wants to meet you’ — contrast this with the affirmative: មានគេចង់ជួបឯង = ‘there’s somebody who wants to meet you’	2737/572

Link to overview page
Link to dictionary

Requesting and granting permission 1 — Dialogue 2

មិនស្គាល់គ្នា (មានកៅអីស្រាប់)
បូរ៉ា៖ សុំទោស កន្លែងនេះទំនេរតាសអី?
ធីតា៖ ចា៎ស ទំនេរតាស។

Requesting and granting permission 1 — Dialogue 1

មិនស្គាល់គ្នា (មានកៅអីស្រាប់)
បូរ៉ា៖ សុំទោស កន្លែងនេះអង្គុយបានអេ៎?
ធីតា៖ ចា៎ស បានតាស។

Apologizing — Dialogue 1

ការប៉ះទង្គិច
តារា៖ អីយ៉ាស់! សុំទោសបង! មានអីអត់បង?
វុទ្ធី៖ អត់អីទេ។
តារា៖ សុំទោស។ ខ្ញុំប្រញាប់ពេក។

Expressing hunger — Dialogue 1

និយាយម្នាក់ឯង
ពិសិដ្ឋ៖ ដូចឃ្លានដល់ហើយនៀក។ មានអីញ៉ាំអត់ទេ? អត់បានដាំបាយទៀត។ មីកញ្ចប់ទៀតហើយខ្ញុំ។

Asking for help 2 — Dialogue 1

វុទ្ធី៖ កញ្ញា ទំនេរអត់?
កញ្ញា៖ ទំនេរតាស។ មានការអីអ៎?
វុទ្ធី៖ ចង់ពឹងឲ្យជួយលើកអីវ៉ាន់តិច។
កញ្ញា៖ មានអី។ ម៉ស់!

Apologizing — Dialogue 2

ការប៉ះទង្គិច
តារា៖ អីយ៉ាស់! ខ្ញុំសុំទោសពូ! មានត្រូវត្រង់ណាអត់ពូ?
ពូ៖ ឯងប្រយ័ត្នប្រយែងតិចមើល។
តារា៖ សុំទោសពូ។ ខ្ញុំអត់បានមើលមិញ។

Asking “How do you write this?” — Additional dialogue 1

ពិសិដ្ឋ៖ ពន្ធធនាគារ? បានន័យថា គុក ហ្នឹងមែន? ម៉េចសរសេរអីចឹងវិញ?
វាសនា៖ បើមិនសរសេរអីចឹង សរសេរម៉េចវិញ?
ពិសិដ្ឋ៖ អត់មាន ធ អេ៎។ ពន្ធ ហើយ -នាគារ យកម៉ង។

Saying “I don’t know” — Dialogue 4

នៅផ្ទះ
កូន៖ ម៉ាក់! ម៉ាក់ចេះធ្វើ ភីហ្សា អត់? ខ្ញុំចង់ញ៉ាំភីហ្សា។
ម៉ាក់៖ ម៉ាក់អត់ចេះទេកូន។ ចាំម៉ាក់សួរគេមើល ក្រែងមានអ្នកចេះធ្វើ។

Getting someone’s attention — Dialogue 3

នៅក្នុងហាងលក់សម្លៀកបំពាក់
បុគ្គលិក៖ អត់ទោស បងស្រី! មានអីឲ្យជួយអេបង?
ភ្ញៀវ៖ មានលក់រ៉ូបសម្រាប់ញ៉ាំការអេ?
បុគ្គលិក៖ មានតាសបង។ អញ្ជើញមកខាងនេះ។

Asking for repetition — Dialogue 1

ធារី៖ វុទ្ធី ថ្ងៃនេះមានឃើញកញ្ញាមកធ្វើការអត់?
វុទ្ធី៖ ហា? អីគេធារី?
ធារី៖ ខ្ញុំសួរវុទ្ធីឯងថា ថ្ងៃនេះមានឃើញកញ្ញាមកធ្វើការអត់?
វុទ្ធី៖ អូ ព្រឹកមិញឃើញតាស។

Asking “How do you write this?” — Additional dialogue 2

ពិសិដ្ឋ៖ វាសនា ជួយមើលពាក្យ សម្បជញ្ញៈ សរសេរត្រូវអត់?
វាសនា៖ ត្រូវតាស។
ពិសិដ្ឋ៖ ចុះពាក្យ គិលានុប្បដ្ឋាយិកា សរសេរអីចឹងត្រូវអេ៎?
វាសនា៖ មិនមែនទេដឹង។ ខ្ញុំគិតថាអត់មានជើង ប អេ៎។

Asking “What is he doing?” — Dialogue 3

ធារី៖ បងតារា! បងកំពុងធ្វើអីហ្នឹង?
តារា៖ អូ ធារី! បងកំពុងរៀបចំម៉ាស៊ីនបញ្ចាំងស្លាយហ្នឹងណា។
ធារី៖ រៀបចំធ្វើអីបង? មានប្រជុំអីមែន?
តារា៖ ហ្នឹងហើយ មានប្រជុំល្ងាចហ្នឹង។

Asking “What is he doing?” — Additional dialogue

ធារី៖ តស់ទៅមើលបងតារាគាត់កំពុងធ្វើអីគេ។
ពិសិដ្ឋ៖ កុំរំខានគាត់អី។ មើលទៅគាត់ដូចរវល់ណាស់។
ធារី៖ មានទៅអី! តស់ ទៅសួរគាត់លេង។ មិនទើសទែងអីទេ។

Expressing frustration — Additional dialogue 1

នៅហាងទំនិញ
អ្នកទិញ៖ គិតលុយ។ ប្រញាប់តិច។
អ្នកលក់៖ សុំចាំបន្តិចបង ម៉ាស៊ីនមានបញ្ហាតិច។
អ្នកទិញ៖ យូរម៉េះ? កាលណាបានហើយ? ... បានហើយ អត់ទិញអេ៎ ប្រញាប់អា៎។

Making appointments for meetings — Cultural note

នៅខ្មែរ ការមកយឺតដប់ទៅដប់ប្រាំនាទីនៅពេលណាត់ជួបច្រើនកើតមានជាញឹកញាប់ ពេលខ្លះយឺតរហូតដល់សាមសិបនាទីក៏មាន។ មូលហេតុគឺមកពីទម្លាប់ ឬដោយសារការស្ទះចរាចរណ៍ដែលកើតឡើងស្ទើរគ្រប់ទីកន្លែងនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។

Expressing love — Cultural note

ក៏ដូចជាវប្បធម៌ផ្សេងដែរ ជនជាតិខ្មែរតែងតែរៀបរាប់អំពីក្តីស្រឡាញ់តាមរយៈបទចម្រៀង។ លោក ស៊ិន ស៊ីសាមុត គឺជាអ្នកចម្រៀងខ្មែរកាលសម័យដើមដ៏ឆ្នើមម្នាក់ ដែលបទចម្រៀងរបស់គាត់ពីរោះអណ្ដែតអណ្ដូង និងមានអត្ថន័យបង្ហាញទឹកចិត្តស្នេហាជ្រាលជ្រៅ។

Indicating Agreement — Dialogue 3

យល់ព្រម — នៅថ្នាក់រៀន
ធារី៖ កញ្ញា ម្សិលមិញមានមករៀនអត់? ខ្ញុំសុំខ្ចីសៀវភៅកញ្ញាឯងមួយថ្ងៃបានអត់? ព្រោះខ្ញុំអត់បានមករៀនផងម្សិលមិញ។
កញ្ញា៖ អូ មានអី ធារី។ មុខវិជ្ជាណាដែរ?

Expressing love — Monologues 2

ការគិតក្នុងចិត្ត
កុសល៖ ចង់ឲ្យពិសីដឹងថាខ្ញុំស្រឡាញ់ដល់ហើយ។ ខ្លាចសារភាពទៅ ពិសីបដិសេធ ខ្មាសគេបណ្ដោយ។
ពិសី៖ ខ្ញុំស្រឡាញ់កុសល ប៉ុន្តែមិនដឹងគេគិតដូចខ្ញុំអត់។ ប្រហែលគេមានសង្សារហើយមើលទៅ។

Expressing fear — Cultural note

នៅខ្មែរ មានអបិយជំនឿជាច្រើន ហើយប្រជាជនមួយចំនួនធំជឿថាមានខ្មោច ព្រាយ បីសាច អារក្សអ្នកតា វត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធិ។ ពួកគេខ្លាចបារមីអរូបីទាំងនោះ ក្រែងពួកគេធ្វើលើសលស់ដោយមិនដឹងខ្លួន។ ពួកគេខ្លាចត្រូវអំពើ ខ្លាចបាប ខ្លាចត្រូវគេដាក់បណ្ដាសា ខ្លាចឆុង ។ល។

Expressing warmth — Cultural note

នៅខ្មែរ មានរដូវតែពីរប៉ុណ្ណោះ គឺរដូវប្រាំងនិងរដូវវស្សា។ ខែដែលក្ដៅជាងគេ គឺ ខែចេត្រនៃចន្ទគតិរបស់ខ្មែរ ដែលច្រើនតែត្រូវនឹងខែមេសានៃសុរិយគតិ។ ចន្ទគតិ មានន័យថា ដំណើរនៃព្រះចន្ទ រីឯ សុរិយគតិ មានន័យថា ដំណើរនៃព្រះអាទិត្យ។