Khmer	Pronunciation	English/Notes	#occ
ទំនេរ	tumnee	1. free 2. empty, unoccupied, vacant 3. not busy	34/20

Link to overview page
Link to dictionary

Requesting and granting permission 1 — Dialogue 2

មិនស្គាល់គ្នា (មានកៅអីស្រាប់)
បូរ៉ា៖ សុំទោស កន្លែងនេះទំនេរតាសអី?
ធីតា៖ ចា៎ស ទំនេរតាស។

Refusing direction — Dialogue 2

ចំណាន៖ វុទ្ធី ជួយជញ្ជូនអីវ៉ាន់តិចមើល នៅច្រើនអា៎។
វុទ្ធី៖ ខ្ញុំទៅអត់កើតអេ៎ បង។ ហៅរតនាទៅបង ក្រែងគេទំនេរ។

Asking for help 2 — Dialogue 1

វុទ្ធី៖ កញ្ញា ទំនេរអត់?
កញ្ញា៖ ទំនេរតាស។ មានការអីអ៎?
វុទ្ធី៖ ចង់ពឹងឲ្យជួយលើកអីវ៉ាន់តិច។
កញ្ញា៖ មានអី។ ម៉ស់!

Refusing direction — Dialogue 1

ចំណាន៖ វុទ្ធី ទំនេរតាសអី? ជួយលាងចានតិច បានអេ៎?
វុទ្ធី៖ ខ្ញុំរៀងរវល់តិចឥឡូវហ្នឹង។ ចាំតិចបានអេ៎? ទុកហ្នឹងសិនហើយ។
ចំណាន៖ អីចឹង វុទ្ធីជួយលាងផងពេលហើយដៃ។

Accepting direction — Dialogue 1

សុភ័ក្រ៖ វុទ្ធី! វុទ្ធីទំនេរអត់? ជួយលាងចានតិចបានអេ៎?
វុទ្ធី៖ បានតាស បង។ ចាននៅនោះមែន?
សុភ័ក្រ៖ ហ្នឹងហើយ។ លាងហើយ ជូតឲ្យស្ងួត ហើយជួយយកទៅទុកក្នុងទូនោះផងណា។
វុទ្ធី៖ បាទ។ បងទៅចុះ អត់អីទេ។ ខ្ញុំដឹងហើយ ចាំខ្ញុំរៀបទុកឲ្យ។

Asking for help 1 — Additional dialogue

វុទ្ធី៖ បងវិបុល ល្ងាចនេះខ្ញុំរវល់ បងអាចទៅជួបភ្ញៀវជំនួសខ្ញុំបានអត់បង?
វិបុល៖ ល្ងាចហ្នឹងខ្ញុំទៅអត់បានអេ វុទ្ធី។ ខ្ញុំមានណាត់ហើយ។
វុទ្ធី៖ អូ អត់អីទេអីចឹង។ ពិសិដ្ឋ ទំនេរអត់? អាចទៅជួបភ្ញៀវជំនួសខ្ញុំបានអេល្ងាចនេះ?
ពិសិដ្ឋ៖ មានអី បានតាស។ នៅណា? ម៉ោងម៉ាន?

Expressing dislikes 2A — Additional dialogue

បូរ៉ា៖ តារា ទៅណាហ្នឹង?
តារា៖ ទៅបណ្ណាល័យ។ ទំនេរអត់? តស់ ទៅអានសៀវភៅជាមួយគ្នា។
បូរ៉ា៖ មុខខ្ញុំនឹងអានសៀវភៅ? ខ្ជិលអា៎។
តារា៖ ថី?
បូរ៉ា៖ មិនមែនថាមិនចូលចិត្តទេ។ ចូលចិត្តអានដែរ តែពិបាកត្រង់ ឆាប់ងងុយដេក។
តារា៖ មកពីមិនទាន់ទម្លាប់។ ទៅអត់?
បូរ៉ា៖ ទៅក៏ទៅ។

Expressing surprise — Dialogue 1

ហៅញ៉ាំការ
នារី៖ កញ្ញា ខែ ១២ ថ្ងៃទី ២៤ ទំនេរអត់?
កញ្ញា៖ មានអី នារី ទំនេរតាស។ ម៉េចដែរ?
នារី៖ ខ្ញុំចង់អញ្ជើញកញ្ញាមកញ៉ាំការខ្ញុំហ្នឹងណា។
កញ្ញា៖ មែនក៏អី? នារីការខែ ១២ ហ្នឹងមែនអ៎?!
នារី៖ មែនតាស! នេះធៀបការ។ ជួយចូលរួមផងណា។
កញ្ញា៖ ភ្ញាក់ផ្អើលមែនទែននៀក! ស្ងាត់ៗស្រាប់តែហៅញ៉ាំការ! អបអរសាទរ នារី!

Breaking appointments — Dialogue 1

សម្ផស្ស៖ អាឡូ សុភ័ក្រ ទំនេរអត់? និយាយតិចបានអេ៎?
សុភ័ក្រ៖ បានតាស ម៉េចដែរ?
សម្ផស្ស៖ ថាអញ្ចេក ង៉ៃអាទិត្យហ្នឹងថាទៅញ៉ាំអីជាមួយគ្នាអ៎ លើកទៅថ្ងៃអាទិត្យក្រោយវិញបានអេ៎ សុភ័ក្រ? ខ្ញុំត្រូវទៅសៀមរាបថ្ងៃស្អែករហូតដល់អាទិត្យក្រោយថ្ងៃចន្ទ បានបានមកវិញ។
សុភ័ក្រ៖ ថ្ងៃអាទិត្យក្រោយ ខ្ញុំរវល់ហ្នឹង សម្ផស្ស។ ថ្ងៃសៅរ៍បានអេ៎?
សម្ផស្ស៖ ថ្ងៃសៅរ៍ក៏បាន។ សុំទោសណាសុភ័ក្រ។
សុភ័ក្រ៖ អត់អីទេ។ អីចឹង សម្រេចថាជួបគ្នាថ្ងៃសៅរ៍វិញ។

Receiving/welcoming visitors and paying visits to others — Dialogue 2

មកលេងផ្ទះដោយមិនប្រាប់មុន
សុភាព៖ អូ វណ្ណា! ម៉េចម៉ោអត់ប្រាប់មុនអីចឹង? ចូលម៉ោសិនម៉ោ។
វណ្ណា៖ ខ្ញុំម៉ោជួបភ្ញៀវនៅជិតហ្នឹង ហើយក៏ឈាងចូលលេងសុភាពឯងទៅ។ សុភាពមានត្រូវទៅណាអត់?
សុភាព៖ ង៉ៃនេះខ្ញុំទំនេរតាស។ អត់មានត្រូវទៅណាផង។ វណ្ណាឯងសុខសប្បាយអេ៎? ចាំតិច ខ្ញុំទៅយកទឹកម៉ោឲ្យសិនណា។
វណ្ណា៖ មិនបាច់ទឹកអីទេសុភាព។ ខ្ញុំអង្គុយតែម៉ាភ្លែតដែរទេ។

Breaking appointments — Dialogue 2

បងប្រុស៖ ពិសី ថាង៉ៃអាទិត្យហ្នឹងទៅជួយមើលកុំព្យូទ័រឲ្យពួកម៉ាកអូនឯងអ៎ ដូរង៉ៃវិញបានអេ៎? បងរវល់តិចអាទិត្យហ្នឹង។
ប្អូនស្រី៖ ទាល់តែខ្ញុំសួរពួកម៉ាកខ្ញុំសិន។ ចុះបងទំនេរង៉ៃណា?
បងប្រុស៖ បើមិននេះ ទៅង៉ៃស្អែកម៉ងទៅ ម៉េចដែរ?
ប្អូនស្រី៖ ង៉ៃស្អែកខ្ញុំទៅម៉េចបាន? ង៉ៃសៅរ៍បានអត់ចុះ?
បងប្រុស៖ ង៉ៃសៅរ៍បានតាស។
ប្អូនស្រី៖ អូខេ អីចឹងសម្រេចង៉ៃសៅរ៍សិនហើយ។ ខ្ញុំសួរពួកម៉ាកខ្ញុំសិន បើគេទៅអត់បាន ចាំខ្ញុំប្រាប់បងតាមក្រោយ។

Receiving/welcoming visitors and paying visits to others — Additional dialogue

វណ្ណា៖ អាឡូ សុភាព! ខ្ញុំវណ្ណាអា៎។ ង៉ៃហ្នឹង សុភាពទំនេរអេ៎? ខ្ញុំចង់ទៅជួបនិយាយតិច។
សុភាព៖ ទំនេរតាស។ វណ្ណាចង់ម៉ោម៉ោងម៉ាន? ហើយមានរឿងអីអ៎?
វណ្ណា៖ ចាំជួបគ្នាចាំនិយាយ។ ម៉ោងដប់អីខ្ញុំទៅដល់។ ម៉េចដែរ?
សុភាព៖ មានអី បានតាស។ មកដល់ចុចកណ្ដឹងម៉ោណា។
...
វណ្ណា៖ អីចឹង ខ្ញុំគិតរកទៅវិញហើយណា សុភាព។ អរគុណច្រើន។
សុភាព៖ នៅញ៉ាំបាយសិនអីវណ្ណា?
វណ្ណា៖ អត់អីទេ ខ្ញុំមានណាត់បន្ទាប់ពីហ្នឹង។

Making excuses — Dialogue 2

លេសចង់ធ្វើអ្វីមួយ
លក្ខិណា៖ បង ប្រជុំនៅជប៉ុនហ្នឹង មានការងារអីឲ្យខ្ញុំធ្វើអេ៎?
ប្រធាន៖ មានតាស។ លក្ខិណាឯងទំនេរមែន? បើទំនេរ មកជួយរៀបចំជាមួយគ្នាអីចឹង។
លក្ខិណា៖ ចា៎ស បង ខ្ញុំទំនេរតាស។ ត្រូវប្រើអី បងប្រាប់ខ្ញុំម៉ោ។
ប្រធាន៖ ចង់ធ្វើការហ្នឹង លេសទេដឹង? តាមពិតចង់ទៅលេងជប៉ុនទេអី?
លក្ខិណា៖ ចង់ធ្វើការផង ចង់ទៅលេងផងហ្នឹងអា៎បង។ តែបើនិយាយឲ្យត្រង់ទៅ ចង់ទៅលេងច្រើនជាង។
ប្រធាន៖ ឃើញអត់? ទាយមិនខុសមែន។

Making appointments for meetings — Dialogue 1

នារីតេទូរស័ព្ទទៅកញ្ញា
កញ្ញា៖ អាឡូ?
នារី៖ អាឡូ កញ្ញា។ ខ្ញុំនារីអា៎។ សុខសប្បាយអត់?
កញ្ញា៖ ខ្ញុំសុខសប្បាយតាស។ ចុះនារី?
នារី៖ ខ្ញុំសុខសប្បាយដែរតាស។ ង៉ៃអាទិត្យហ្នឹង កញ្ញាទំនេរអត់? ទៅញ៉ាំអីជាមួយគ្នាម្ដងអី?
កញ្ញា៖ មានអី។ ម៉ោងម៉ាន? នៅហាងលើកមុនមែន?
នារី៖ ម៉ោងប្រហែលម៉ាណ្ដប់អី ម៉េចដែរ? ទៅហាងទើបបើកថ្មីនៅម្ដុំស្តាតអូឡាំពិកវិញអី ស្គាល់អត់?
កញ្ញា៖ ម៉ោងម៉ាណ្ដប់បានតាស។ ខ្ញុំអត់ស្គាល់ហាងហ្នុងផង ចាំទៅដល់ស្តាតអូឡាំពិក ចាំខ្ញុំតេប្រាប់នារី។

Establishing guidelines and deadlines for the completion of actions — Dialogue 1

ដាលីន៖ កណ្ណិកា! ទំនេរអត់អូន?
កណ្ណិកា៖ ទំនេរតាសបង។ ម៉េចដែរ?
ដាលីន៖ អត់ទំនេរក៏បងប្រើដែរ ព្រោះប្រញាប់ហើយ។ បងចង់ឲ្យអូនឯងជួយសរុបលទ្ធផលស្រង់មតិឲ្យបង ប្រហែល ១០០ សន្លឹក។ ចង់បានថ្ងៃស្អែកពេលព្រឹក ម៉េចដែរ? បានអេ៎?
កណ្ណិកា៖ ប្រហែលជាបានបង។
ដាលីន៖ អូនឯងមើលក្នុងហ្នឹងទៅដឹងហើយ។ មានតែ ៣ សំណួរអេ៎។ អីចឹងអូនឯងសរុបចម្លើយ យេស ឬក៏ ណូ សម្រាប់សំណួរមួយៗម៉ោ តែកុំភ្លេចដំបូងសរុបចំនួនមនុស្សឆ្លើយទាំងអស់សិនម៉ោណា។
កណ្ណិកា៖ ចា៎ស បង។ ខ្ញុំយល់ហើយ។ បើមានឆ្ងល់អី ចាំខ្ញុំតេសួរបង។

Fruits (Sakanan) — 03

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៣ រូបភាពទី ៣ បន្ទាប់ពីទទួលបានការកុម្ម៉ង់ទិញពីនារី អតិថិជនហើយ បុរសម្នាក់ដែលជាអ្នកលក់នោះ គាត់ក៏បានយកល្ហុង ១ ផ្លែមកចិត ដើម្បីឲ្យអតិថិជនរបស់គាត់ ជាទូទៅល្ហុងគឺមាន ២ ប្រភេទ គឺយើងឃើញមានល្ហុងខ្ចី និងល្ហុងទុំ អញ្ចឹងជាទូទៅល្ហុងខ្ចីគឺយើងយកមកស្ល គឺយើងញ៉ាំជាផ្លែឈើអត់បានទេ ព្រោះវាខ្ចី រសជាតិវាសាប អញ្ចឹងគេយកមកស្ល ក៏ប៉ុន្តែពេលខ្លះគឺយើងយកល្ហុងខ្ចីមកញ៉ាំបាន ដោយយើងញ៉ាំជ្រលក់ជាមួយនឹងអំបិលម្ទេស ឬក៏ជ្រលក់ជាមួយនឹងប្រហុក ដែលប្រជាជនខ្មែរ គឺចូលចិត្តញ៉ាំល្ហុងខ្ចីជ្រលក់ជាមួយនឹងប្រហុកឆៅ គឺមានរសជាតិឆ្ងាញ់។ អញ្ចឹងជាទូទៅក្រោយពេលសម្រាកពីការងារ ឬក៏សម្រាកពីសិក្សា នៅពេលថ្ងៃគឺយើងឃើញថា មានប្រជាជនខ្មែរជាច្រើន គាត់តែងតែជុំគ្នាហើយញ៉ាំល្ហុង ហើយនិងញ៉ាំផ្លែឈើផ្សេងៗទៀតផងដែរ ដែលនៅខ្ចី ដែលយើងហៅថា ញ៉ាំម្ជូរជាមួយគ្នា អញ្ចឹងពួកគេតែងតែញ៉ាំម្ជូរជាមួយគ្នា ហើយនិយាយរឿងផ្សេងៗជាការកម្សាន្ត នៅពេលដែលពួកគេទំនេរ ក៏ប៉ុន្តែនារីម្នាក់នេះ គាត់បានទិញល្ហុងទុំដើម្បីញ៉ាំ អញ្ចឹងល្ហុងគឺខ្ចីក៏ញ៉ាំបាន ទុំក៏ញ៉ាំបានផងដែរ។ ដែលល្ហុង មុនពេលដែលយើងញ៉ាំ យើងត្រូវចិតសំបកចេញសិន ដែលសំបកល្ហុងខ្ចីគឺមានពណ៌បៃតង ចំណែកឯសំបកល្ហុងទុំគឺមានពណ៌លឿង ហើយសាច់ល្ហុងដែលនៅខ្ចី គឺមានពណ៌ស ចំណែកឯសាច់ល្ហុងដែលទុំ គឺមានពណ៌រៀងទឹកក្រូចបន្តិច អញ្ចឹងដើម្បីលក់ឲ្យអតិថិជន បុរសដែលជាអ្នកលក់ គាត់ត្រូវយកល្ហុងនោះមកពុះជាពីរជាមុនសិន បន្ទាប់មកគាត់ចិតសំបក ហើយនិងយកគ្រាប់ចេញ។

Boats (Sakanan) — 06

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៦ នៅក្នុងរូបភាពទី ៦ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីពួកគាត់ឡើងមកដល់លើទូកអស់ហើយ អញ្ចឹងនៅពេលដែលគាត់ឡើងលើទូក គឺជាធម្មតាតែងតែមានអ្នកលក់សំបុត្រទូកមកក្បែរគាត់ ដើម្បីលក់សំបុត្រទៅឲ្យគាត់ អញ្ចឹងជាទូទៅទូកគឺអត់សូវដូចឡានក្រុងនិងអត់ដូចយន្តហោះទេ គឺឡានក្រុងនៅពេលដែលយើងឡើងជិះ យើងត្រូវទិញសំបុត្រជាមុនសិន ដើម្បីជិះឡានក្រុង ប៉ុន្តែទូកលុះត្រាតែយើងទៅដល់ឡើងលើទូកហើយ ទើបគេលក់សំបុត្រឲ្យយើងតាមក្រោយ អញ្ចឹងជាក់ស្ដែងនៅក្នុងរូបភាពនេះ យើងឃើញបុរសម្នាក់ដែលពាក់អាវពណ៌ស្វាយដៃខ្លីនោះ គាត់កំពុងតែអង្គុយនៅលើកៅអី ហើយមានបុរសម្នាក់ទៀត ដែលមានវ័យចំណាស់ អាយុប្រហែលជា ៤០ ឆ្នាំ គឺយើងឃើញសក់គាត់ទំពែកនិងមានស្កូវផងដែរ អញ្ចឹងសក់សៗ យើងហៅថាស្កូវ អញ្ចឹងបុរសម្នាក់នោះ គាត់អង្គុយពីក្រោយ បុរសដែលពាក់អាវស្វាយដៃខ្លី ហើយនៅក្បែរបុរសដែលពាក់អាវស្វាយដៃខ្លី គឺមានកៅអីមួយទៀត ដែលអត់ទាន់មានមនុស្សអង្គុយ អញ្ចឹងកៅអីមានពីរ ប៉ុន្តែអត់ទាន់មានមនុស្សអង្គុយទេ គឺគាត់ទើបតែអង្គុយម្នាក់ឯង ជាមួយនឹងបុរសសក់ស្កូវម្នាក់ ដែលអង្គុយពីក្រោយ ដែលកៅអីទំនេរ គាត់ដាក់ផែនទីរបស់គាត់នៅលើនោះ អញ្ចឹងនៅពេលដែលកៅអីទំនេរ យើងអាចដាក់សម្ភារៈនៅលើនោះបាន ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើមានអ្នកដំណើរផ្សេងទៀតមក យើងត្រូវដកសម្ភារៈរបស់យើងចេញ ដើម្បីឲ្យអ្នកដំណើរផ្សេងទៀតអង្គុយ ហើយបុរសម្នាក់នោះ គាត់ក៏បានសម្លឹងទៅលើ ទៅមើលបុរសម្នាក់ទៀត ដែលពាក់ឯកសណ្ឋានជាអ្នកលក់សំបុត្រ អញ្ចឹងនៅលើទូកគឺយើងតែងតែមានឯកសណ្ឋានមួយសម្រាប់បុគ្គលិក ដើម្បីកុំឲ្យច្រឡំជាមួយនឹងអ្នកដំណើរ ជាក់ស្ដែងនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺមានបុរសម្នាក់ ពាក់អាវសដៃខ្លី ស្លៀកខោពណ៌សដែរ គាត់កំពុងតែដើរលក់សំបុត្រឲ្យអតិថិជន អញ្ចឹងប្រសិនបើអតិថិជនណាអត់ទិញសំបុត្រទេ គឺគាត់អត់ឲ្យជិះទូកនោះទេ គឺគាត់ឲ្យចេញពីទូកវិញ ដូច្នេះហើយអ្នកដែលជិះទូកទាំងអស់ត្រូវតែទិញសំបុត្រដើម្បីជិះទូក។

Doing The Dishes (Sakanan) — 16

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៦ នៅក្នុងរូបភាពទី ១៦ យើងឃើញថា ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ បន្ទាប់ពីគាត់យកចានដែលលាងរួចទៅឲ្យស្ត្រីដែលជាអ្នកលក់មីនោះរួចរាល់ហើយ គាត់ក៏បានមកអង្គុយដើម្បីលាងចានដទៃទៀត អញ្ចឹងគាត់បានលាងចានផ្សេងៗទៀតដែលប្រឡាក់ ព្រោះថាមីនោះគឺអត់ទាន់ឈប់លក់ទេ គឺគាត់នៅតែលក់បន្ត ហើយអតិថិជនរបស់គាត់នៅតែបន្តចូលដដែល ដូច្នេះគាត់នៅតែបន្តលាងចានដែលប្រឡាក់ អញ្ចឹងគាត់ដើរប្រមូលពីតុណាដែលអតិថិជនញ៉ាំរួចរាល់ គាត់ដើរប្រមូលចានពីលើតុនោះ ហើយមកលាងបន្តទៀត ដែលនៅក្នុងរូបភាពនេះ យើងឃើញថា គាត់កំពុងតែអង្គុយ ហើយកៀបចានរបស់គាត់ដែលប្រឡាក់ទៅនឹងជង្គង់ដើម្បីលាង ក៏ប៉ុន្តែគាត់បានគិតទៅដល់ម៉ាស៊ីនលាងចានមួយ អញ្ចឹងគាត់គិតថាការលាងចានដោយដៃគឺវាហត់ និងប្រើកម្លាំងបន្តិច ហើយពេលខ្លះគឺយើងលាងអត់បានស្អាតនោះទេ ដូច្នេះហើយគាត់ក៏បានគិតទៅដល់ម៉ាស៊ីនលាងចាន គាត់គិតថាប្រសិនបើមានម៉ាស៊ីនលាងចានគឺងាយស្រួល គឺយើងគ្រាន់តែដាក់ចានចូលទៅក្នុងម៉ាស៊ីន នោះម៉ាស៊ីននឹងលាងសម្អាតចានរបស់គាត់បានយ៉ាងស្អាតតែម្ដង ដែលគាត់ពុំចាំបាច់ត្រូវប្រើកម្លាំងដើម្បីដុសចានរបស់គាត់ចុះឡើងៗ ហើយនិងជម្រះពីរ បីទឹកនោះទេ ព្រោះវាធ្វើឲ្យគាត់អស់កម្លាំងនិងហត់ អញ្ចឹងដោយសារតែគាត់ជាក្មេង អញ្ចឹងគាត់អត់សូវមានកម្លាំងច្រើន ដូច្នេះគាត់តែងតែគិតទៅដល់ម៉ាស៊ីន ដើម្បីឲ្យមានបង្កភាពងាយស្រួលដល់គាត់ក្នុងការធ្វើការ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ជាទូទៅនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា គឺយើងអត់ឲ្យប្រើប្រាស់ក្មេង ដើម្បីធ្វើការធ្ងន់ធ្ងរនោះទេ អញ្ចឹងប្រសិនបើមានការប្រើប្រាស់កម្លាំងពលកម្មក្មេងគឺជារឿងខុសច្បាប់ ដូច្នេះយើងអត់ប្រើប្រាស់ក្មេងដើម្បីធ្វើការងារធ្ងន់ធ្ងរនោះទេ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺគាត់គ្រាន់តែមកលាងចាន ដូច្នេះវាមិនមែនជាការងារធ្ងន់ធ្ងរនោះទេ អញ្ចឹងក្មេងប្រុសម្នាក់នេះ គាត់មកលាងចាននៅពេលទំនេរ ឬក៏ពេលល្ងាច បញ្ចប់ពីការសិក្សា បន្ទាប់ពីការសិក្សារបស់គាត់ គាត់គ្រាន់តែមករកលុយ ឬក៏គាត់គ្រាន់តែមករកលុយដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត ដោយការលាងចានតាមរទេះគុយទាវតែប៉ុណ្ណោះ អញ្ចឹងការងារនេះមិន[មាន] មិនមែនជាការងារដែលខុសច្បាប់នោះទេ ហើយគាត់គឺជាក្មេងម្នាក់ដែលល្អ ដែលគាត់ចេះរកលុយដោយខ្លួនឯង ដោយគាត់មិនយកពេលវេលាទៅដើរលេងផ្ដេសផ្ដាសជាមួយនឹងមិត្តភក្តិ តែគាត់យកពេលវេលាទំនេររបស់គាត់ ដើម្បីមករកលុយផ្គត់ផ្គង់គ្រួសាររបស់គាត់ ក៏ដូចជាផ្គត់ផ្គង់ការសិក្សារបស់គាត់ផងដែរ។

Post Office (Sakanan) — 06

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៦ នៅក្នុងរូបភាពទី ៦ យើងឃើញបន្ទាប់ពីគាត់ចាប់លេខហើយ យើងឃើញមានផ្ទាំងមួយ មានផ្ទាំងមួយសម្រាប់លោតលេខ អញ្ចឹងផ្ទាំងមួយនេះ គឺជាផ្ទាំងសម្រាប់លោតលេខដែលបញ្ជាក់ថា តើលេខរៀងទីប៉ុន្មានទៅបញ្ជរមួយណា ដោយយើងឃើញបញ្ជរនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍គឺមានច្រើន បានន័យថាមានច្រើន ដោយសារតែបញ្ជរនោះគឺរង់ចាំទទួលបម្រើអតិថិជន ព្រោះតែអតិថិជនច្រើន ដូច្នេះនៅក្នុងការិយាល័យប្រៃសណីយ៍គឺគេត្រូវប្រើប្រាស់ អតិថិជនប្រើប្រាស់បញ្ជរច្រើនដែរ ដើម្បីទទួលស្វាគមន៍ និងបម្រើសេវាដល់អតិថិជន ដែលជាក់ស្ដែងនៅក្នុងរូបភាពទី ៦ នេះ យើងឃើញផ្ទាំង ឬក៏ផ្ទាំងមួយ ដែលបញ្ជាក់ ដែលលោតលេខអំពីថាលេខរៀងទីប៉ុន្មាន ទៅបញ្ជរមួយណា ដែលយើងឃើញនៅលើគេ នៅលើគេគឺលេខរៀងទី ៥៩ ទៅបញ្ជរអក្សរ A អញ្ចឹងបានន័យថាអ្នកណាដែលមាន អ្នកណាដែលចុចបានលេខរៀងទី ៦៩ ៥៩ អញ្ចឹងអ្នកណាដែលចុចបានលេខ ៥៩ គឺយើងត្រូវដើរទៅបញ្ជរ A បញ្ជរអក្សរ A ដើម្បីផ្ញើរបស់របរ ឬក៏ដើម្បីទទួលសេវាកម្មពីការិយាល័យប្រៃសណីយ៍ ដោយយើងអត់ត្រូវខុសបញ្ជរទេ យើងអត់ត្រូវទៅខុសបញ្ជរទេ ដោយសារតែពេលខ្លះបញ្ជរគឺរវល់ទាំងអស់ ដូច្នេះយើងទៅតែបញ្ជរណាដែលទំនេរតែប៉ុណ្ណោះ។ អញ្ចឹងនៅពេលដែលបញ្ជរណាទំនេរ គេនឹងចុចលេខរៀងមួយ គេនឹងប្ដូរលេខរៀង ដើម្បីឲ្យអតិថិជនទៅបញ្ជរមួយនោះ អញ្ចឹងដោយសារតែបញ្ជរអក្សរ A គឺទំនេរ ដូច្នេះលេខរៀងទី ៥៩ ត្រូវទៅបញ្ជរអក្សរ A។ បន្ទាប់មកទៀតយើងឃើញលេខរៀងទី ៦០ គឺត្រូវទៅបញ្ជរអក្សរ B អញ្ចឹងដោយសារតែបញ្ជរយើងមានច្រើន ដូច្នេះយើងអាចបម្រើសេវាអតិថិជនហ្នឹងបានច្រើននាក់ដែរ នៅក្នុងមួយដងៗ ដោយសារតែយើងមានបញ្ជរ A បញ្ជរ B ផងដែរ ដែលភាគច្រើននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងប្រើប្រាស់បញ្ជរ ក បញ្ជរ ខ បញ្ជរ គ ដោយសារតែអក្សរ ក អក្សរ ខ អក្សរ គ គឺជាព្យញ្ជនៈនៅក្នុងភាសាខ្មែរនៅក្នុងអក្សរខ្មែរ ដូច្នេះភាគច្រើននៅក្នុងការបម្រើសេវាកម្មនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា គឺយើងប្រើប្រាស់អក្សរខ្មែរ ដូចជាអក្សរ ក អក្សរ ខ អក្សរ គ។ ដែលយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺនៅក្រោមគេ គឺលេខរៀងទី ៦១ គឺគេត្រូវឲ្យទៅបញ្ជរអក្សរ A អញ្ចឹងដោយសារតែលេខរៀងទី ៥៩ ដោយសារលេខរៀងទី ៥៩ គាត់បានបញ្ចប់ការប្រើប្រាស់សេវារបស់គាត់នៅបញ្ជរអក្សរ A ហើយ ដូច្នេះនៅពេលដែលគាត់ទំនេរ អញ្ចឹងគេចុចលេខរៀងបន្តទៀត អញ្ចឹងដោយសារតែលេខរៀងទី ៦០ ទៅដល់បញ្ជរ B ដូច្នេះយើងឆ្លងទៅដល់លេខរៀងទី ៦១ តែម្ដង គឺត្រូវទៅបញ្ជរអក្សរ A ដដែល។

Coffee And Soft Drink (Sakanan) — 03

បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៣ នៅក្នុងរូបភាពទី ៣ យើងឃើញថា បុរសម្នាក់នោះ គាត់បានដឹកដៃកូនស្រីរបស់គាត់ចូលមកដល់ហាងកាហ្វេ អញ្ចឹងគាត់បានចូលមកក្នុងហាងកាហ្វេតាមខ្លោងទ្វារ ហើយគាត់នៅតែកាន់ដៃកូនស្រីយ៉ាងជាប់ ព្រោះបុរសម្នាក់នោះគាត់ខ្លាចកូនស្រីរបស់គាត់វង្វេង គាត់បាត់ ឬក៏គាត់បាត់កូនស្រីគាត់ ហើយម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយសារតែនាងនៅក្មេង អញ្ចឹងប្រសិនបើគាត់លែងដៃ នាងអាចរត់លេងផ្ដេសផ្ដាស ឬក៏អាចរត់ទៅតាមផ្លូវ អញ្ចឹងប្រសិនបើគាត់រត់ទៅតាមផ្លូវ អាចធ្វើឲ្យមានឡាន ឬក៏ម៉ូតូប៉ះ ឬក៏បុកគាត់ អញ្ចឹងអាចធ្វើឲ្យគាត់មានគ្រោះថ្នាក់បាន ដូច្នេះ ដើម្បីរក្សាសុវត្ថិភាពកូនស្រីរបស់គាត់ផង និងដើម្បីកុំឲ្យវង្វេងផង គាត់ត្រូវកាន់ដៃកូនស្រីរបស់គាត់ឲ្យជាប់ ទោះបីជាចូលដល់ក្នុងហាងកាហ្វេក៏ដោយ ព្រោះពេលខ្លះនៅក្នុងហាងកាហ្វេគឺមានមនុស្សច្រើន អញ្ចឹងក្មេងស្រីអាចវង្វេង ដោយសារតែនាងនៅតូចពេក អញ្ចឹងនាងអាចវង្វេងបាន អញ្ចឹងយើងត្រូវតែកាន់ដៃរបស់នាង ដើម្បីកុំឲ្យនាងវង្វេង។ ដែលនៅក្នុងហាងកាហ្វេ នៅក្បែរទ្វារ យើងឃើញមានគេតាំងរូបថតជាច្រើន អញ្ចឹងដើម្បីលម្អនៅក្នុងហាង ម្ចាស់ហាងបានដាក់តាំងរូបថតជាច្រើននៅក្បែរទ្វារនិងក្បែរបង្អួច។ ហើយយើងឃើញនៅក្នុងរូបភាពទី ៣ នេះដដែល គឺមានតុជាច្រើន កំពុងតែដាក់នៅក្នុងហាងកាហ្វេនោះ ដែលយើងឃើញនៅខាងស្ដាំដៃ នៅខាងឆ្វេងដៃ គឺមានមនុស្សពីរនាក់ មនុស្សប្រុសស្រីពីរនាក់ កំពុងតែអង្គុយញ៉ាំកាហ្វេនៅក្នុងហាងនោះផងដែរ ដែលពួកគេកំពុងតែអង្គុយនៅលើកៅអី ហើយនៅខាងមុខរបស់ពួកគេ គឺមានតុចំនួនមួយ ដែលនៅលើតុនោះគឺមានកែវកាហ្វេចំនួនពីរ ហើយពួកគេញ៉ាំកាហ្វេបណ្ដើរ និយាយគ្នាបណ្ដើរ អំពីការងារ ឬក៏អំពីការសិក្សា។ អញ្ចឹងយើងឃើញភ្ញៀវនៅក្នុងហាងកាហ្វេនោះច្រើន ហើយនៅខាងស្ដាំដៃវិញ យើងឃើញមានតុទំនេរចំនួនមួយ ហើយមានកៅអីចំនួនពីរ ដែលយើងឃើញមានអ្នកបម្រើ ឬអ្នករត់តុនៅក្បែរតុនោះផងដែរ។ អញ្ចឹងអ្នកបម្រើ ឬអ្នករត់តុបានហៅឪពុកនិងកូន បុរសដែលអាចជាឪពុក និងក្មេងស្រីនោះ ឲ្យចូលទៅអង្គុយតុ។ ដោយសារតែគាត់ឃើញអតិថិជនចូលក្នុងហាង ដូច្នេះអ្នកបម្រើត្រូវតែមានការរួសរាយរាក់ទាក់ទៅរកអតិថិជន អញ្ចឹងគាត់ត្រូវតែរួសរាយរាក់ទាក់ទៅរកអតិថិជន ហើយហៅអតិថិជនចូលឲ្យ ឲ្យចូលមកអង្គុយនៅលើតុ ឲ្យចូលមកអង្គុយនៅលើតុ។ ដែលជាក់ស្ដែង យើងឃើញអ្នកបម្រើនៅក្នុងរូបភាពនេះកំពុងតែប្រាប់ទៅដល់ឪពុកនិងកូននោះ គាត់ប្រាប់អំពីកៅអីដែលនៅទំនេរ និងតុដែលនៅទំនេរ។ យើងឃើញបុរសដែលជាអ្នកបម្រើ គឺគាត់ពាក់អាវស ដៃខ្លី និងខោសជើងវែង ហើយគាត់ពាក់អៀមមួយ ក្រណាត់អៀមពណ៌ខៀវមួយ ដែលក្រណាត់អៀមពណ៌ខៀវនោះ គឺការពារកុំឲ្យសម្លៀកបំពាក់គាត់ប្រឡាក់ នៅពេលដែលគាត់លើកកាហ្វេ ឬក៏នៅពេលដែលគាត់ជូតតុ។ ដោយសារតែគាត់ជាអ្នកបម្រើ ដូច្នេះវាងាយស្រួលនឹងធ្វើឲ្យប្រឡាក់ខោអាវគាត់ ដូច្នេះគាត់ត្រូវតែពាក់អៀមក្រណាត់មួយ ដើម្បីការពារកុំឲ្យប្រឡាក់។ ហើយយើងឃើញនៅលើដៃខាងឆ្វេងរបស់គាត់ គឺគាត់កំពុងតែកាន់ក្រណាត់មួយពណ៌លឿង អញ្ចឹងក្រណាត់នៅលើដៃរបស់គាត់ គឺគាត់ទុកសម្រាប់ជូតតុ នៅពេលដែលមានភ្ញៀវចេញពីតុ គាត់ប្រមូលកែវហើយ គាត់យកក្រណាត់នោះមកជូតតុ សម្អាតតុ ដើម្បីឲ្យមានភ្ញៀវក្រោយចូលមកអង្គុយបានស្រួល។