KhmerPronunciationEnglish/Notes#occ
ឮ lɨɨ 1. to hear
2. independent vowel representing the Sanskrit vowel លឭៃ (words spelled with ឮ may also be spelled with លឺ)
Notes: also written លឺ		 23/19

Link to overview page
Link to dictionary

Asking “What is this?” — Dialogue 2


ធារី៖ ពិសិដ្ឋ! កាន់អីនៅនឹងដៃហ្នឹង?
ពិសិដ្ឋ៖ វចនានុក្រមអេឡិចត្រូនិច ធារីស្គាល់អត់?
ធារី៖ ធ្លាប់តែឮគេនិយាយ តែអត់ដែលឃើញសោះ។ គេប្រើយ៉ាងម៉េចអាហ្នឹង?

Warning someone — Dialogue 2


ម្ដាយនិងកូនតូច
ម្ដាយ៖ កូនអា៎ លេងនៅម្ដុំៗហ្នឹងបានហើយណា កុំចេញទៅថ្នល់ ម៉ូតូឡានច្រើនអា៎។
ម្ដាយ៖ នែ ម៉ោវិញ! ឮអត់? កូននេះវៃ។

Expressing dislikes 2B — Dialogue 2A


កញ្ញា៖ ហូយ បើកសំឡេងអីខ្លាំងៗម៉េះ! រកដេកអត់បាន!
ណារី៖ ហ្នឹងហើយ បើកសំឡេងឮៗ អត់ដឹងយប់អត់ដឹងអីទេ។ យ៉ាប់ម៉ង!
កញ្ញា៖ ផ្ទះម្ដុំហ្នឹងឧស្សាហ៍អីចឹងដល់ហើយ។ ធុញមែនទែន!

Expressing dislikes 2B — Dialogue 2B


កញ្ញា៖ ហូយ បើកសំឡេងអីខ្លាំងៗម៉េះ! រកដេកអត់បាន!
ណារី៖ ហ្នឹងហើយ បើកសំឡេងឮៗ អត់ដឹងយប់អត់ដឹងអីទេ។ យ៉ាប់ម៉ង!
កញ្ញា៖ ដូចញឹកញាប់ពេកហើយ។ ធុញផ្ទះម្ដុំហ្នឹងមែនទែន!

Requesting and granting permission 1 — Dialogue 4


សុំចូលរួម
បូរ៉ា៖ កញ្ញា ឮថាកញ្ញាឯងធ្វើខួបកំណើតថ្ងៃស្អែកអ៎? ខ្ញុំសុំទៅដែរបានអត់?
កញ្ញា៖ អូ បូរ៉ា មានអី។ បន់ឲ្យតែម៉ោហ្នឹងអី។ អត់ហ៊ានហៅ ព្រោះឃើញរវល់។
បូរ៉ា៖ លើកក្រោយហៅខ្ញុំផង។

Expressing dislikes 2B — Cultural note


នៅពេលពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរជិតមកដល់ ទាំងនៅទីក្រុងនិងនៅតាមខេត្ត ប្រជាជនតែងចាក់ចម្រៀងប្រពៃណីរាំច្រៀងដោយបើកសំឡេងឮខ្លាំងៗ រហូតដល់យប់ជ្រៅក៏មាន។ តាមផ្ទះមិនសូវប្រកាន់ប៉ុន្មានទេសម្រាប់ឱកាសចូលឆ្នាំខ្មែរ ប៉ុន្តែសម្រាប់ពេលធម្មតាគឺគ្មានអ្នកណាចូលចិត្ត ឬទ្រាំនឹងសំឡេងខ្លាំងៗនោះទេ។

Asking for repetition — Additional dialogue


ចៅ៖ យាយ ពិសាបាយហើយនៅ?
យាយ៖ ថាម៉េចចៅ? យាយស្ដាប់មិនទាន់ទេ។ និយាយយឺតៗ។
ចៅ៖ ខ្ញុំសួរថា យាយពិសាបាយហើយនៅ។
យាយ៖ អូ យាយហូបហើយៗ។
ចៅ៖ បានម្ហូបអីយាយ?
យាយ៖ ហា? ស្ដាប់អត់ឮទេ។ និយាយឮៗតិចមើល។

Talking about the taste of food 2 — Cultural note


នៅពេលមនុស្សម្នាក់មានអាហារដែលខ្លួនចូលចិត្តញ៉ាំតិចមុខ ហើយមិនព្រមញ៉ាំអ្វីដែលខ្លួនមិនចូលចិត្តសោះ ខ្មែរប្រើពាក្យថា “រើសម្ហូប”។ ភាសាសាមញ្ញហៅថា “ស៊ីរើស”។ នៅពេលអ្នកឮឃ្លាខាងក្រោម តើអ្នកដឹងថាជនជាតិខ្មែរកំពុងនិយាយលេងសើចទេ?
១ ស៊ីរើស មិនមែនរើសស៊ីទេណា
២ ស្រួលចិញ្ចឹមមែន!

Forbidding someone to do something — Dialogue 2


បម្រាមក្នុងក្រុមហ៊ុន
ប្រធាន៖ សម្រាប់បុគ្គលិកថ្មី យើងមានបម្រាមខ្លះដែលត្រូវឲ្យដឹង។ ទីមួយ ហាមមកធ្វើការយឺតលើសពី ១០ នាទី។ ទីពីរ ហាមជក់បារីក្នុងការិយាល័យ។ ទីបី ហាមបើកសំឡេងទូរស័ព្ទរោទ៍ឲ្យឮ ត្រូវដាក់សាយឡិនជានិច្ច។
បុគ្គលិក៖ បាទ/ចាស បង។
ប្រធាន៖ អូ ហើយកុំចេញទៅក្រៅក្រុមហ៊ុនក្នុងពេលម៉ោងធ្វើការដោយមិនមានការអនុញ្ញាត។ ត្រូវប្រាប់បងឲ្យដឹងគ្រប់ពេល។

Saying “A moment, please!” — Cultural note


របៀបនៃការធ្វើការងារឬធ្វើអ្វីមួយ មានភាពខុសគ្នាពីជនជាតិមួយទៅជនជាតិមួយ។ ជនជាតិជប៉ុនដែលមានទម្លាប់ធ្វើអ្វីលឿនៗ គឺមិនចូលចិត្តឲ្យគេចាំ ឬចាំគេនោះទេ។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់ជនជាតិខ្មែរ នៅពេលដែលគេនិយាយថា “សូមចាំមួយភ្លែត” ពេលខ្លះត្រូវចាំយូរ ដោយសារសកម្មភាពរបស់ជនជាតិខ្មែរមានភាពយឺតយ៉ាវ។ នៅខ្មែរ អ្នកប្រហែលជានឹងឧស្សាហ៍ឮពាក្យថា ចាំមួយភ្លែត កុំអាល ឈប់សិន។

Explaining how something works — Cultural note


តើអ្នកចូលចិត្តឲ្យគេបង្រៀនធ្វើអ្វីមួយថ្មីដែលអ្នកមិនធ្លាប់ចេះដែរឬទេ? នៅខ្មែរ មានអ្នកឆ្លើយថា ចង់ឲ្យគេបង្រៀន ព្រោះយើងចេះកាន់តែច្រើនឡើង អាចធ្វើអ្វីៗដោយខ្លួនឯងបាន ប៉ុន្តែ អ្នកនឹងឮមានអ្នកឆ្លើយថា “ចេះច្រើន គេប្រើច្រើន”។ ឧទាហរណ៍ បើអ្នកចេះបើកឡាន អ្នកនឹងត្រូវគេឲ្យធ្វើតៃកុងកាន់តែញឹក បើអ្នកចេះជួសជុលកុំព្យូទ័រ នឹងមានមនុស្សកាន់តែច្រើន ដែលហៅអ្នកឲ្យមើលកុំព្យូទ័រដែលខូច។

Expressing disappointment at another’s misfortune — Additional dialogue


ហេតុការណ៍ម៉ូតូត្រូវចោរលួច
តារា៖ កញ្ញា ឮថាកញ្ញាឯងត្រូវចោរលួចម៉ូតូអ៎?
កញ្ញា៖ ហ្នឹងហើយ បាត់ម្សិលមិញ។
តារា៖ ម៉េចបានបាត់? មានបានចាក់សោរកអត់?
កញ្ញា៖ កាលហ្នឹងខ្ញុំប្រញាប់ មានបានចាក់សោរកឯណា។ ថាចូលទិញអីញ៉ាំម៉ាភ្លែត ចេញម៉ោវិញអត់ឃើញម៉ូតូ។
តារា៖ ហើយមានប្ដឹងប៉ូលិសអត់? តែទោះប្ដឹងប៉ូលិស ក៏មិនងាយរកឃើញវិញដែរ។ ស៊យអាណេះ។ ហើយឥឡូវកញ្ញាឯងគិតម៉េចទៅ? បានអីជិះ?
កញ្ញា៖ បងប្រុសជូនទៅម៉ោម៉ារយៈសិន។

Discouraging someone from pursuing a course of action — Dialogue 1


ដាក់ពាក្យសុំឈប់ពីក្រុមហ៊ុន
ប្រធាន៖ ពិសី ឮថាចង់ឈប់ធ្វើការ មានបញ្ហាអីអ៎? ប្រាប់បងមើល។
ពិសី៖ ចាស បង។ ខ្ញុំចង់សាកល្បងការងារផ្សេងវិញ ព្រោះធ្វើការងារហ្នឹងយូរឆ្នាំដែរហើយ។
ប្រធាន៖ ចង់ធ្វើការអីវិញ?
ពិសី៖ ខ្ញុំចង់ធ្វើផ្នែកគណនេយ្យវិញបង។
ប្រធាន៖ អីចឹងចាំបាច់ឈប់ពីក្រុមហ៊ុនយើងធ្វើអី? បងផ្លាស់ពិសីឯងទៅធ្វើខាងគណនេយ្យវិញទៅបានហើយ។ ម៉េចដែរ? ហើយប្រាក់ខែនៅដដែល។ ធម្មតា ផ្នែកគណនេយ្យបានប្រាក់ខែតិចជាងខាងម៉ាឃីតធីង ប៉ុន្តែបើពិសីចង់ទៅខាងគណនេយ្យ ប្រាក់ខែបងឲ្យដូចឥឡូវចឹង។ ណាមួយ នៅខាងនោះម៉ោងធ្វើការក៏តិចជាងឥឡូវ វាល្អម្យ៉ាងដែរសម្រាប់អូន។ អូនគិតម៉េចដែរ?
ពិសី៖ ចាស បង ហ្នឹងហើយ អីចឹងក៏បានដែរបង។ អរគុណច្រើនបង។

Tuk Tuk (Sakanan) — 12


ចូលមកដល់រូបភាពទី ១២ នៅក្នុងរូបភាពទី ១២ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីពួកគេចេញពីរ៉ឺម៉កកង់បីទីមួយ បន្ទាប់មកពួកគេដើរបានបន្តិច ក៏ជួបនឹងរ៉ឺម៉កកង់បីទីពីរមួយទៀត អញ្ចឹងយើងឃើញថា រ៉ឺម៉កកង់បីនោះ ម្ចាស់រ៉ឺម៉កកង់បី គឺពុំបានជក់បារីនោះទេ ដោយម្ចាស់រ៉ឺម៉កកង់បី គឺគាត់ពាក់អាវដៃខ្លីពណ៌ស ស្លៀកខោជើងវែងពណ៌ប្រផេះ អញ្ចឹងអ្នកទាំងបីបាននិយាយទៅកាន់រ៉ឺម៉កកង់បីនោះ ដោយសួរតម្លៃពីកន្លែងដែលគាត់ផឹកស៊ី ឬក៏កន្លែងដែលគាត់កំពុងតែឈរ ទៅដល់ផ្ទះរបស់គាត់ តើគេយកចំនួនប៉ុន្មាន? បន្ទាប់មកម្ចាស់រ៉ឺម៉កកង់បី គាត់ក៏បានលូកដៃ ឬក៏យកដៃមួយចំហៀងជ្រែងហោប៉ៅ ដោយការ គាត់យកដៃទៅលូកក្នុងហោប៉ៅ ដោយកាយវិការបែបនេះ យើងហៅថាការជ្រែងហោប៉ៅ ហើយដៃម្ខាងទៀតរបស់គាត់លើកឡើងជាសញ្ញា ដើម្បីឲ្យអតិថិជនរបស់គាត់ចូលទៅក្នុងរ៉ឺម៉ក ដោយគាត់ប្រាប់ថា ពីទីនេះទៅផ្ទះរបស់ពួកគាត់ គឺគាត់យកតម្លៃ ៥ ដុល្លារ អញ្ចឹងអ្នកទាំងបីឮដូច្នេះហើយក៏សប្បាយចិត្ត ដូច្នេះពួកគេនិយាយថា យល់ព្រមទៅជាមួយនឹងរ៉ឺម៉កកង់បីមួយនោះ។

Phone (Sakanan) — 04


ចូលមកដល់រូបភាពទី ៤ នៅក្នុងរូបភាពទី ៤ យើងឃើញមានបុរសម្នាក់ ដែលគាត់មានវ័យប្រហែលជាអាយុ ៣០ ឆ្នាំ អញ្ចឹងបុរសនោះគាត់មានសក់ខ្លីពណ៌ខ្មៅ ហើយមានភ្នែកតូចៗ អញ្ចឹងគាត់ពាក់អាវពណ៌ផ្កាឈូកដៃខ្លី ហើយដៃម្ខាង ជាដៃខាងឆ្វេងរបស់គាត់ ដាក់ចុះ ដាក់ចុះទៅក្រោម ឬក៏ទម្លាក់ចុះក្រោម រីឯដៃស្ដាំរបស់គាត់កំពុងតែកាន់ទូរស័ព្ទដាក់នឹងត្រចៀក អញ្ចឹងជាទូទៅទូរស័ព្ទគឺមានរាងតូច ហើយសំឡេងវាអត់សូវឮនោះទេ ដូច្នេះដើម្បីនិយាយគ្នា ឬក៏ដើម្បីនិយាយទូរស័ព្ទ គឺយើងត្រូវការប្រើប្រាស់ យើងយកទូរស័ព្ទនោះទៅដាក់នៅក្បែរត្រចៀករបស់យើងដើម្បីស្ដាប់ឮ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺគាត់កំពុងតែទាក់ទងទៅកាន់មិត្តភក្តិរបស់គាត់ ឬក៏ទាក់ទងទៅកាន់ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ដោយប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទ ដូច្នេះហើយគាត់យកទូរស័ព្ទដាក់នៅក្បែរត្រចៀកបន្ទាប់ពីគាត់ចុចលេខទូរស័ព្ទហើយ គាត់ខលទៅ ឬក៏គាត់ហៅទៅមិត្តភក្តិរបស់គាត់ អញ្ចឹងដើម្បីអាចនិយាយគ្នាបាន ដើម្បីនិយាយគ្នាឮ ហើយឲ្យភាគីម្ខាងទៀតឮ គឺគាត់ត្រូវដាក់ទូរស័ព្ទក្បែរត្រចៀក និងក្បែរមាត់របស់គាត់ ដើម្បីនិយាយគ្នា ដូច្នេះរូបភាពទី ៤ គឺបុរសម្នាក់នោះ គាត់កំពុងតែនិយាយទូរស័ព្ទទៅកាន់មិត្តភក្តិរបស់គាត់ ឬក៏ទៅកាន់ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។

Hospital (Sakanan) — 06


បន្ទាប់មករូបភាពទី ៦ រូបភាពទី ៦ យើងឃើញមានឡានពេទ្យមួយកំពុងតែបើកបរ អញ្ចឹងឡានពេទ្យ បន្ទាប់ពីបានទទួលព័ត៌មាន ឬក៏ទទួលទូរស័ព្ទរបស់នារីម្នាក់តេប្រាប់គាត់អំពីគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍មួយនោះហើយ អញ្ចឹងឡានពេទ្យគាត់ក៏មក ជិះសំដៅមករកកន្លែងកើតហេតុ ដើម្បីជួយសង្គ្រោះបុរសម្នាក់នោះ អញ្ចឹងជាទូទៅឡានពេទ្យគឺខុសពីឡានយើងធម្មតា ដោយសារតែឡានយើងធម្មតា យើងតែងតែជិះក្នុងល្បឿនធម្មតា ក៏ប៉ុន្តែឡានពេទ្យគឺយើងឃើញមានបិទសញ្ញាបូកនៅលើទ្វារ នៅលើកញ្ចក់ឡានពេទ្យទាំងអស់ ដើម្បីបញ្ជាក់ថាគឺជាឡានពេទ្យ ហើយម្យ៉ាងវិញទៀតឡានពេទ្យគឺមាន តែងតែមានភ្លើងស៊ីរ៉ែន យើងហៅថាភ្លើងស៊ីរ៉ែន ដើម្បីបន្លឺសំឡេងផង និងដើម្បីបញ្ចេញភ្លើង សុំផ្លូវផង ដោយសារតែឡានពេទ្យគឺប្រញាប់ទៅជួយសង្គ្រោះអ្នកដទៃដែលមានគ្រោះថ្នាក់ ឬក៏ជួយសង្គ្រោះអ្នកជំងឺ ដូច្នេះឡានពេទ្យគឺមានអាទិភាព បានន័យថានៅពេលដែលគាត់ធ្វើដំណើរនៅលើផ្លូវ ឬក៏ធ្វើចរាចរណ៍នៅលើផ្លូវ គឺអ្នកទាំងអស់គ្នាដែលជិះនៅខាងមុខឡានពេទ្យ គឺត្រូវតែចៀសផ្លូវឲ្យឡានពេទ្យទៅមុន គឺឡានពេទ្យគាត់បានបញ្ចេញស៊ីរ៉ែន និងបញ្ចេញភ្លើងស៊ីញ៉ូ ដើម្បីសុំផ្លូវបានទៅមុន ព្រោះថាគាត់ប្រញាប់ទៅជួយសង្គ្រោះអ្នកជំងឺ អញ្ចឹងនៅពេលដែលយើងឃើញឡានពេទ្យ យើងអត់ត្រូវបើកបរនៅខាងមុខឡានពេទ្យនោះទេ ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យយើងមានគ្រោះថ្នាក់បាន ដោយសារតែឡានពេទ្យបើកនៅក្នុងល្បឿនលឿន ដូច្នេះនៅពេលដែលយើងឮសូរសំឡេងឡានពេទ្យ ឬក៏ឮស៊ីរ៉ែនឡានពេទ្យ យើងត្រូវចៀសមកខាងចិញ្ចើមផ្លូវ ដើម្បីទុកកណ្ដាលផ្លូវ ផ្លូវទ្រូងផ្លូវ ឲ្យឡានពេទ្យបើកបរ ព្រោះគាត់ប្រញាប់ទៅជួយសង្គ្រោះគេ អញ្ចឹងឡានពេទ្យ នៅពេលដែលប្រញាប់ទៅជួយសង្គ្រោះ គឺតែងតែបើកភ្លើងស៊ីរ៉ែន និងបើកភ្លើងស៊ីញ៉ូ ដើម្បីសុំផ្លូវជានិច្ច។

Noodle Soup (Sakanan) — 06


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ៦ រូបភាពទី ៦ បន្ទាប់ពីពួកគេបានដើរមកដល់តុដើម្បីអង្គុយហើយ ពួកគេក៏បានចូលអង្គុយនៅលើកៅអី។ អញ្ចឹងពួកគេអង្គុយទល់មុខគ្នា ដោយពួកគេអង្គុយទល់មុខគ្នា ដោយក្មេងប្រុសដែលមានសក់បះ ឬក៏ក្មេងប្រុសទី ២ គាត់អង្គុយខាងឆ្វេង ចំណែកឯក្មេងប្រុសទី ១ ដែលស្លៀកខោពណ៌ខ្មៅ គាត់អង្គុយខាងស្ដាំ។ ដោយពួកគេទាំងពីរអ្នកគឺអង្គុយទល់មុខគ្នា ហើយមានកូនតុតូចមួយនៅចំកណ្ដាល។ អញ្ចឹងកូនតុតូចនោះ គឺសម្រាប់ដាក់ចានគុយទាវ ឬក៏ចានមីដើម្បីញ៉ាំ ហើយនៅលើកូនតុនោះគឺយើងឃើញមានគ្រឿងទេសជាច្រើន។ អញ្ចឹងគ្រឿងទេសហ្នឹង គឺជាគ្រឿងសម្រាប់ផ្សំរសជាតិ នៅក្នុងការញ៉ាំមីឬក៏ញ៉ាំគុយទាវ អញ្ចឹងពេលណាដែលយើងញ៉ាំ គឺយើងប្រើគ្រឿងទេសដើម្បីផ្សំរសជាតិវាឲ្យបានឆ្ងាញ់បន្ថែមទៀត ដោយសារតែពេលខ្លះទឹកស៊ុបអត់ត្រូវចិត្តរបស់យើងទេ ដូច្នេះយើងត្រូវថែមគ្រឿង ដើម្បីឲ្យចំរសជាតិដែលយើងចូលចិត្ត។ អញ្ចឹងរូបភាពទី ៦ បន្ទាប់ពីក្មេងប្រុសទាំងពីរអ្នក គាត់មកដល់អង្គុយលើតុហើយ គាត់អង្គុយលើកៅអីនៅក្បែរតុនោះហើយ ក្មេងប្រុសទី ១ ក៏បានលើកដៃឡើង អញ្ចឹងគាត់លើកដៃស្ដាំគាត់ឡើង ដែលនៅក្នុងរូបភាពនេះ យើងឃើញថាគាត់លើកដៃឡើងដើម្បីជាសញ្ញាហៅអ្នកលក់។ អញ្ចឹងជាទូទៅពេលខ្លះ ប្រសិនបើយើងទៅក្នុងហាង យើងហៅអ្នកលក់អត់ឮទេ ក៏ប៉ុន្តែពេលខ្លះយើង[...] យើងគ្រាន់តែលើកដៃជាសញ្ញា នោះអ្នកលក់មើលឃើញ នៅពេលដែលអ្នកលក់មើលឃើញ អ្នកលក់នឹងមករកយើងជាក់ជាពុំខាន។ ដោយជាក់ស្ដែងក្មេងប្រុស[អ្នក]ម្នាក់នេះ គាត់បានលើកដៃឡើង ដើម្បីហៅអ្នកលក់ ក្នុងការធ្វើកុម្ម៉ង់ ក្នុងការកុម្ម៉ង់ ដើម្បីញ៉ាំគុយទាវ ឬក៏ញ៉ាំមី។ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពទី ៦ ក្រោយពីពួកគេបានចូលអង្គុយលើតុហើយ ពួកគេក៏បានហៅអ្នកលក់ដើម្បីកុម្ម៉ង់អាហារញ៉ាំ។

Personal Hygiene (Sakanan) — 14


បន្ទាប់មកទៀតរូបភាពទី ១៤ រូបភាពទី ១៤ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីគាត់លាបឡេនៅលើខ្លួនរបស់គាត់ហើយ គាត់ក៏បានស្លៀកពាក់និងផ្លាស់ខោអាវថ្មី អញ្ចឹងដើម្បីរក្សាអនាម័យលើខ្លួនប្រាណ យើងអត់ត្រូវស្លៀកពាក់ខោអាវដដែលៗនោះទេ អញ្ចឹងពេលខ្លះ ព្រោះថាពេលខ្លះ ប្រសិនបើយើងស្លៀកពាក់ខោអាវមួយកំប្លេចេញទៅខាងក្រៅ មេរោគ ឬក៏ស្នាមប្រឡាក់នឹងជាប់នៅលើខោអាវនោះ អញ្ចឹងបន្ទាប់ពីយើងងូតទឹក ដុសខ្លួន ដុសសម្អាតខ្លួនរួចរាល់ហើយ ហើយយើងស្លៀកពាក់ខោអាវដដែល វាអាចធ្វើឲ្យមេរោគដែលជាប់នឹងខោអាវមកតោងនឹងខ្លួនយើងដដែល អញ្ចឹងយើងអត់ស្អាតនោះទេ ដូច្នេះដើម្បីរក្សាអនាម័យខ្លួនប្រាណរបស់យើងឲ្យបានស្អាត និងប្រាកដថាស្អាត គឺយើងត្រូវតែងូតទឹកដុសសាប៊ូ ហើយផ្លាស់ខោអាវថ្មីចេញ ដែលជាក់ស្ដែងក្មេងប្រុសម្នាក់នេះ គាត់កំពុងតែផ្លាស់ខោអាវគាត់ គាត់បានផ្លាស់ខោអាវគាត់ ដែលគាត់ពីមុនពាក់អាវពណ៌ស្វាយដៃខ្លី បន្ទាប់មក បន្ទាប់ពីគាត់ងូតទឹករួច បន្ទាប់ពីគាត់លាបឡេរួច គាត់ក៏បានពាក់អាវពណ៌បៃតងដៃខ្លីវិញ អញ្ចឹងគាត់បានពាក់អាវយឺតពណ៌បៃតងដៃខ្លី ក៏ប៉ុន្តែក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ គឺគាត់អត់ទាន់ចេញពីក្នុងបន្ទប់ទឹកទេ គឺគាត់នៅតែក្នុងបន្ទប់ទឹកដដែល ហើយក្មេងប្រុសម្នាក់នោះបានយកតម្បារត្បារត្រចៀកយកមកត្បារត្រចៀករបស់គាត់ អញ្ចឹងរូបភាពនេះ គឺគាត់កំពុងតែសម្អាតត្រចៀក ដោយសារតែត្រចៀករបស់គាត់ យើងត្រូវសម្អាតពីរទៅបីដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ដូចគ្នា ដើម្បីសម្អាតដី ឬក៏សម្អាតក្អែលចេញពីត្រចៀក ព្រោះថាប្រសិនបើយើងអត់ធ្វើអនាម័យត្រចៀក វាអាចធ្វើឲ្យយើងស្ដាប់មិនសូវឮ ព្រោះថាដី និងកំណកក្អែលនៅក្នុងត្រចៀកកាន់តែក្រាស់ ដូច្នេះវាអាចធ្វើឲ្យយើងស្ដាប់អត់សូវឮ វាបាំងសំឡេង អញ្ចឹងយើងត្រូវតែយកតម្បារត្បារត្រចៀក ដើម្បីដុសសម្អាតក្អែលចេញសិន ជាក់ស្ដែងក្មេងប្រុសម្នាក់នេះ គាត់កំពុងតែកាន់តម្បារត្បារត្រចៀក ហើយយកទៅត្បារនៅក្នុងរន្ធត្រចៀករបស់គាត់ដើម្បីឲ្យបានស្អាត គឺគាត់យកទៅរមួលចុះឡើងៗទៅឆ្វេងទៅស្ដាំ ពីឆ្វេងទៅស្ដាំ ស្ដាំទៅឆ្វេង ដើម្បីដុសសម្អាតក្អែលចេញពីត្រចៀករបស់គាត់ អញ្ចឹងគាត់សម្អាតត្រចៀករបស់គាត់ទាំងសងខាង ដើម្បីឲ្យប្រាកដថាត្រចៀករបស់គាត់ស្អាត និងគ្មានមេរោគក្នុងត្រចៀករបស់គាត់ ក៏ដូចជាគ្មានក្អែល និងដីនៅក្នុងត្រចៀករបស់គាត់នោះទេ។

Getting Up (Sakanan) — 03


នៅក្នុងរូបភាពទី ៣ នៅក្នុងរូបភាពទី ៣ យើងឃើញថា បន្ទាប់ពីនារីនោះពត់ខ្លួនហើយ បាទ គាត់អង្គុយនៅលើគ្រែដដែល ក៏ប៉ុន្តែគាត់បានបញ្ចប់ការពត់ខ្លួនរបស់គាត់ហើយ ហើយគាត់ឱនមកបិទនាឡិការោទ៍របស់គាត់ អញ្ចឹងជាធម្មតា នាឡិការោទ៍ ប្រសិនបើយើងមិនបិទទេ គឺវានឹងរោទ៍រហូត បាទ វានឹងធ្វើឲ្យមានសំឡេងរំខាននៅក្នុងផ្ទះ ព្រោះថានាឡិការោទ៍គឺមានសំឡេងខ្លាំង ដែលអាចដាស់យើងឲ្យភ្ញាក់ពីដំណេកបាន អញ្ចឹងនៅពេលដែលយើងភ្ញាក់ហើយ យើងត្រូវបិទនាឡិការោទ៍វិញ ព្រោះថាបើយើងមិនបិទ វានឹង[សំឡេងប្រើ] វានឹងឮសំឡេងរំខាននៅក្នុងផ្ទះយើងតែម្ដង អញ្ចឹងវាពិតជារំខានខ្លាំងណាស់។ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាទូទៅ យើងឃើញថា មានភាពខុសគ្នាមួយចំនួន រវាងអ្នករស់នៅទីក្រុង ជាមួយនឹងអ្នករស់នៅជនបទ បាទ ចំពោះការក្រោកពីគេង ព្រោះថាប្រសិនបើយើងនិយាយអំពីអ្នករស់នៅជនបទ គឺគាត់តែងតែក្រោកពីគេងពីព្រលឹម ឬក៏ពីព្រឹកជាងអ្នកនៅទីក្រុង ព្រោះថាអ្នកនៅជនបទ គាត់ងើបពីគេង ឬក៏ក្រោកពីគេង នៅម៉ោង ៥ ព្រឹក បាទ គាត់ក្រោកពីគេងនៅម៉ោង ៥ ព្រឹក ហើយឬក៏ម៉ោង ៦ ព្រឹក បាទ ព្រោះថាគាត់ជាកសិករ ដូច្នេះគាត់ត្រូវទៅ ក្រោកទៅស្រែ ឬក៏ទៅចំការរបស់គាត់ពីព្រលឹមបន្តិច ដើម្បីឲ្យមេឃត្រជាក់ ទាន់មេឃត្រជាក់ បាទ ប៉ុន្តែចំណែកឯអ្នករស់នៅទីក្រុងវិញ គឺគាត់ធ្វើការងារ ប្រកបការងារនៅក្នុងក្រុមហ៊ុន ឬក៏ប្រកបការងារនៅក្នុងសាលា ឬក៏ស្ថាប័នផ្សេងៗ អញ្ចឹងម៉ោងការងាររបស់គាត់ គឺអាចចូលម៉ោង ៧ ឬម៉ោង ៨ ដូច្នេះហើយ អ្នកដែលរស់នៅទីក្រុង គាត់គេងយូរជាងអ្នកនៅតាមជនបទ គឺគាត់អាចគេងដល់ម៉ោង ៧ ឬម៉ោង ៨ បាន។ ចំពោះការភ្ញាក់ពីគេងទៀតសោតក៏ខុសគ្នាដែរ គឺអ្នករស់នៅជនបទគាត់គេង គាត់ភ្ញាក់ពីគេង ដោយសារតែការស្ដាប់សំឡេងសត្វ អញ្ចឹងអ្នកនៅជនបទ គាត់មិនសូវប្រើប្រាស់នាឡិការោទ៍ប៉ុន្មាននោះទេ គឺគាត់ នៅពេលណាដែលគាត់ឮសូរសំឡេងសត្វមាន់រងាវ គឺគាត់នឹងភ្ញាក់ ព្រោះថាមាន់រងាវ ជាទូទៅ នៅពេលព្រលឹមម៉ោង ៥ គឺមាន់រងាវ។ អញ្ចឹងគាត់នឹងភ្ញាក់តាមសំឡេងមាន់រងាវនោះឯង។ ប៉ុន្តែអ្នករស់នៅទីក្រុង គឺមិនមានចិញ្ចឹមសត្វច្រើននោះទេ ដូច្នេះគាត់ត្រូវការដាក់នាឡិការោទ៍ ដើម្បីឲ្យគាត់ដឹងថាម៉ោងប៉ុន្មាន ឬក៏ដើម្បីឲ្យគាត់ភ្ញាក់ពីដំណេក។ អញ្ចឹងនៅក្នុងរូបភាពនេះ គឺនារីម្នាក់នេះ គឺគាត់រស់នៅទីក្រុង បាទ គាត់រស់នៅទីក្រុង ដោយសារតែគាត់ប្រើប្រាស់នាឡិការោទ៍ ដើម្បីដាស់ឲ្យគាត់ភ្ញាក់ពីដំណេក។